درباره شباهت‌ هوش مصنوعی و مغز انسان دانشمندان کشف کرده‌اند که مغز ما انسان‌ها مثل یک شبکه بزرگ از سیم‌های کوچک به نام نورون کار می‌کند. این سیم‌ها با هم ارتباط برقرار می‌کنند و اطلاعات را در مغز ما جابه‌جا می‌کنند. این ارتباطات الکتریکی باعث می‌شوند ما فکر کنیم، حرکت کنیم و نفس بکشیم.

اگر این سیم‌ها جدا از هم کار می‌کردند، ما نمی‌توانستیم افکارمان را به هم ربط دهیم و خیلی کندتر واکنش نشان می‌دادیم. اما خوشبختانه، تمام این سیم‌ها با هم در ارتباط هستند و این باعث می‌شود مغز ما خیلی سریع و همزمان اطلاعات را پردازش کند.

حالا، هوش مصنوعی هم دقیقاً از همین ایده الهام گرفته است. در هوش مصنوعی، ما شبکه‌هایی از کامپیوترها را درست می‌کنیم که مثل نورون‌های مغز با هم ارتباط دارند. این شبکه‌ها می‌توانند حجم خیلی زیادی از اطلاعات را به صورت همزمان پردازش کنند و خیلی سریع‌تر از انسان‌ها تصمیم بگیرند.

تصور کنید یک شبکه عصبی مصنوعی مثل یک ساختمان بزرگ با اتاق‌های زیاد است. هر اتاق یک گره است. اطلاعات از اتاق‌های ورودی وارد می‌شوند، در اتاق‌های میانی پردازش می‌شوند و در نهایت، از اتاق‌های خروجی نتیجه نهایی بیرون می‌آید.

هدف این است که اطلاعات ورودی به چیزی تبدیل شود که اتاق‌های خروجی بتوانند آن را بفهمند. اتاق‌های میانی یا همان لایه‌های پنهان، نقش مهمی در این تبدیل دارند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند که هر قطعه از اطلاعات به کدام اتاق بعدی برود.

شرکت‌های بزرگی مثل گوگل از این شبکه‌ها برای پردازش حجم زیادی از اطلاعات استفاده می‌کنند. مثلاً، سرویس جی‌میل گوگل با استفاده از هوش مصنوعی، می‌تواند به شما پیشنهاد پاسخ‌های آماده برای ایمیل‌هایتان بدهد. این کار به شما کمک می‌کند سریع‌تر ایمیل‌هایتان را جواب دهید.

در واقع، هوش مصنوعی با تقلید از نحوه کارکرد مغز انسان، توانسته است روش‌های جدیدی برای پردازش اطلاعات و حل مسائل پیچیده ایجاد کند.در ادامه به شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان می‌پردازیم:

۱.  شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان در شبکه‌های عصبی: ساختار مشابه

مغز انسان از شبکه‌ای پیچیده از سلول‌های عصبی به نام نورون تشکیل شده است. این نورون‌ها با هم ارتباط برقرار می‌کنند و اطلاعات را پردازش می‌کنند. 

به طور مشابه، هوش مصنوعی از شبکه‌های عصبی مصنوعی استفاده می‌کند که از لایه‌های مختلف گره‌ها تشکیل شده‌اند. 

این گره‌ها مانند نورون‌ها با هم ارتباط برقرار می‌کنند و اطلاعات را پردازش می‌کنند. هر دو سیستم از ساختاری شبکه‌ای برای پردازش اطلاعات استفاده می‌کنند.

۲. پردازش موازی: سرعت و کارایی

مغز انسان قادر است اطلاعات را به صورت موازی پردازش کند، به این معنی که می‌تواند چندین کار را به طور همزمان انجام دهد. این قابلیت به مغز انسان اجازه می‌دهد تا به سرعت به محرک‌های مختلف پاسخ دهد و تصمیم‌های پیچیده بگیرد. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز از پردازش موازی استفاده می‌کنند، که به آن‌ها امکان می‌دهد حجم زیادی از داده‌ها را به طور همزمان پردازش کنند و به سرعت نتایج را ارائه دهند.

۳. شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان در  یادگیری و تطبیق: بهبود عملکرد

مغز انسان قادر است با تجربه یاد بگیرد و خود را با شرایط جدید تطبیق دهد. این قابلیت به مغز انسان اجازه می‌دهد تا با گذشت زمان عملکرد خود را بهبود بخشد و مهارت‌های جدیدی کسب کند. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز از طریق فرآیند یادگیری ماشین قادر به یادگیری و تطبیق هستند. آن‌ها با دریافت داده‌های بیشتر و تجربه، عملکرد خود را بهبود می‌بخشند و دقت خود را افزایش می‌دهند.

۴. تشخیص الگو: شناسایی اطلاعات

مغز انسان قادر است الگوها را در داده‌های پیچیده تشخیص دهد. این قابلیت به مغز انسان اجازه می‌دهد تا اطلاعات را سازماندهی کند، روابط بین آن‌ها را درک کند و پیش‌بینی‌های دقیقی انجام دهد. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز در تشخیص الگوها بسیار قدرتمند هستند. آن‌ها می‌توانند الگوهای پنهان را در داده‌های حجیم شناسایی کنند و از این الگوها برای تصمیم‌گیری و پیش‌بینی استفاده کنند.

۵.  شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان در تصمیم‌گیری: انتخاب بهترین گزینه

مغز انسان قادر است با توجه به اطلاعات موجود و تجربیات گذشته، تصمیم‌های منطقی و آگاهانه بگیرد. این قابلیت به مغز انسان اجازه می‌دهد تا در شرایط مختلف بهترین گزینه را انتخاب کند. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز می‌توانند با تحلیل داده‌ها و ارزیابی گزینه‌های مختلف، تصمیم‌های بهینه بگیرند. آن‌ها می‌توانند بر اساس الگوهای یاد گرفته شده، بهترین اقدام را در هر شرایطی انتخاب کنند.

۶. حافظه و ذخیره‌سازی اطلاعات: نگهداری و بازیابی

مغز انسان دارای حافظه بلندمدت و کوتاه‌مدت است که اطلاعات را ذخیره و بازیابی می‌کند. این قابلیت به انسان اجازه می‌دهد تا تجربیات گذشته را به یاد بیاورد، دانش را ذخیره کند و از آن در تصمیم‌گیری‌ها استفاده کند. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز از حافظه برای ذخیره و بازیابی اطلاعات استفاده می‌کنند. آن‌ها می‌توانند داده‌های آموزشی را ذخیره کنند، الگوها را به خاطر بسپارند و از آن‌ها برای پیش‌بینی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها استفاده کنند.

۷. شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان در انعطاف‌پذیری و سازگاری: توانایی تغییر

مغز انسان انعطاف‌پذیر است و می‌تواند با شرایط جدید سازگار شود. این قابلیت به انسان اجازه می‌دهد تا در محیط‌های متغیر عملکرد موفقی داشته باشد و به چالش‌های جدید پاسخ دهد. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز می‌توانند انعطاف‌پذیر باشند و با داده‌های جدید سازگار شوند. آن‌ها می‌توانند به مرور زمان یاد بگیرند و عملکرد خود را بهبود بخشند.

۸. یادگیری بدون نظارت: کشف الگوهای پنهان

مغز انسان قادر است بدون نظارت مستقیم الگوها را در داده‌ها تشخیص دهد. این قابلیت به انسان اجازه می‌دهد تا از طریق تجربه و مشاهده، دانش جدیدی کسب کند. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز می‌توانند از طریق یادگیری بدون نظارت الگوهای پنهان را در داده‌ها کشف کنند و دانش جدیدی را استخراج کنند.

۹.شباهت هوش مصنوعی و مغز انسان در  خلاقیت و نوآوری: تولید ایده‌های جدید

مغز انسان قادر است ایده‌های جدید و خلاقانه تولید کند. این قابلیت به انسان اجازه می‌دهد تا به مسائل پیچیده راه‌حل‌های نوآورانه ارائه دهد. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز در حال پیشرفت در زمینه خلاقیت و نوآوری هستند. آن‌ها می‌توانند با ترکیب اطلاعات موجود، ایده‌های جدیدی را تولید کنند و راه‌حل‌های خلاقانه ارائه دهند.

۱۰. هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی: تعیین اهداف و رسیدن به آن‌ها

مغز انسان قادر است اهداف را تعیین کند و برای رسیدن به آن‌ها برنامه‌ریزی کند. این قابلیت به انسان اجازه می‌دهد تا به طور سازمان‌یافته و هدفمند عمل کند. 

شبکه‌های عصبی مصنوعی نیز می‌توانند برای رسیدن به اهداف خاص طراحی شوند و با برنامه‌ریزی دقیق، به این اهداف دست یابند.