• کاهش وزن: کاهش ۱۰ درصد از وزن بدن می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر بهبود آپنه خواب در افرادی که اضافه وزن یا چاقی دارند، داشته باشد.
• تغییر وضعیت خواب و استفاده از وسایل کمکی: خوابیدن به پشت احتمال بروز آپنه را افزایش می‌دهد. استفاده از بالش‌های حمایتی و وسایل مشابه می‌تواند به شما کمک کند تا وضعیت خواب خود را تغییر دهید و از فشار بافت نرم بر روی نای جلوگیری کنید.
• محصولات بدون نسخه: اسپری‌های بینی، نوارهای چسب و سایر محصولات مشابه می‌توانند تنفس را تسهیل کرده و عبور هوا از بینی را آسان‌تر کنند. اگرچه این محصولات نمی‌توانند به آپنه خواب متوسط یا شدید کمک کنند، اما ممکن است در موارد خفیف مؤثر باشند.
• درمان بیماری‌های زمینه‌ای: مدیریت شرایطی مانند نارسایی قلبی می‌تواند به بهبود آپنه مرکزی خواب کمک کند.
• تغییرات دارویی: همکاری با پزشک برای کاهش یا قطع مصرف داروهای ضد درد اپیوئیدی ممکن است به بهبود یا حتی رفع آپنه مرکزی خواب کمک کند.

• فشار مثبت راه هوایی و دستگاه‌های تهویه تطبیقی
• لوازم دهانی (دهنی)
• محرک‌های اعصاب
• عمل جراحی
• داروها (فقط برای آپنه خواب مرکزی)

این روش‌ها می‌توانند بسته به نیازهای فردی و نوع آپنه خواب، در کنار هم یا به صورت جداگانه مورد استفاده قرار گیرند.

۲. فشار مثبت راه هوایی (PAP) و تهویه تطبیقی

فشار مثبت راه هوایی (PAP) روشی است که با استفاده از یک دستگاه تخصصی، فشار هوای داخل راه‌های تنفسی را در هنگام دم افزایش می‌دهد. 

این روش می‌تواند به درمان آپنه خواب انسدادی، مرکزی و مختلط کمک کند.با وارد کردن هوای تحت فشار به نای، این دستگاه‌ها کمک می‌کنند تا راه‌های تنفسی باز بمانند و شما بتوانید به راحتی نفس بکشید.

هوا از طریق شلنگی که به یک ماسک مخصوص متصل است، عبور می‌کند. این ماسک می‌تواند بینی، دهان یا هر دو را پوشش دهد و انواع مختلفی برای انتخاب وجود دارد.

معروف‌ترین دستگاه PAP، دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) است. با این حال، انواع دیگری از دستگاه‌های PAP نیز وجود دارند. 

برای اطلاعات بیشتر درباره انواع مختلف دستگاه‌ها، از جمله دستگاه‌های تهویه سروو تطبیقی، می‌توانید به مقاله CPAP مراجعه کنید. این دستگاه‌ها با افزایش فشار هوا در راه‌های تنفسی و ریه‌ها در هنگام دم، از فشار بافت‌های اطراف بر روی راه‌های تنفسی جلوگیری می‌کنند.

۳. دستگاه‌های دهانی

آپنه انسدادی خواب زمانی رخ می‌دهد که بافت نرم در ناحیه سر یا گردن، به ویژه اطراف دهان و فک، بر روی نای فشار وارد کند. 

دستگاه‌های مخصوص دهانی می‌توانند به حفظ موقعیت فک و زبان کمک کنند تا فشار از نای دور بماند. دندانپزشکان و متخصصان خواب معمولاً با هم همکاری می‌کنند تا این دستگاه‌ها را برای افرادی که به آن نیاز دارند، طراحی کنند.

۴. محرک‌های عصبی

عصب هیپوگلوسال که به معنای “زیر زبان” است، حرکات زبان را کنترل می‌کند. یک محرک عصبی متصل به این عصب می‌تواند آن را تحریک کند و در حین خواب کمی زبان را به جلو هل دهد. این کار مانع از شل شدن زبان و فشار آن به عقب می‌شود که یکی از علل بروز آپنه انسدادی خواب است.

یک الکترود به عصب زیر فک متصل می‌شود و به یک دستگاه کاشته شده زیر پوست قفسه سینه شما متصل است. شما می‌توانید محرک را قبل از خواب روشن کنید و پس از بیدار شدن آن را خاموش کنید. 

جریان الکتریکی کافی برای جلوگیری از شل شدن بیش از حد زبان وجود دارد که در عین حال، به اندازه‌ای ملایم است که ایجاد ناراحتی نکند. همچنین، نوع مشابهی از تحریک عصبی برای آپنه مرکزی خواب نیز قابل استفاده است

. این تحریک بر روی اعصاب فرنیک تأثیر می‌گذارد که نخاع را به دیافراگم متصل می‌کند. دیافراگم عضله‌ای است که مسئول کنترل دم و بازدم شماست. تحریک عصب فرنیک باعث انقباض این عضلات شده و به شما کمک می‌کند تا راحت‌تر نفس بکشید.

۵. عمل جراحی

جراحی‌های مربوط به بینی، دهان و گلو می‌توانند به جلوگیری از انسداد در این نواحی کمک کنند. با این حال، تأثیر این جراحی‌ها در بزرگسالان معمولاً محدود بوده و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. انواع این جراحی‌ها عبارتند از:

• سومنوپلاستی: این روش از فرکانس رادیویی (RF) برای کاهش بافت نرم اطراف قسمت‌های بالای نای استفاده می‌کند.

• برداشتن لوزه و آدنوئیدکتومی: حذف لوزه‌ها و آدنوئیدها می‌تواند فضای بین دهان، گلو و مجرای بینی را باز کند. این کار باعث می‌شود که هوا به راحتی عبور کند و بافت نرم که ممکن است تنفس را مسدود کند، کاهش یابد. این روش به ویژه برای کودکان مبتلا به آپنه انسدادی خواب بسیار مؤثر است.

• یوولواپالاتوفارنژوپلاستی (UPPP): در این روش، یوولا (بافت نرم آویزان در پشت دهان) برداشته می‌شود و همچنین بافت نرم از کام نرم و حلق جدا می‌شود. این عمل ناحیه‌ای را که دهان و گلو به هم متصل می‌شوند، گسترش می‌دهد و عبور هوا را آسان‌تر می‌کند.

• جراحی فک: روش‌های مختلف جراحی می‌توانند موقعیت فک شما را تغییر دهند تا بافت نرم نتواند به راحتی بر روی راه‌های هوایی فشار وارد کند. این جراحی‌ها به ویژه برای افرادی که به دلایل ساختاری مانند میکروگناتیا دچار آپنه خواب هستند، مفید است.

• جراحی بینی: یکی از روش‌های رایج در جراحی بینی، سپتوپلاستی است که بافت نرم بینی را صاف کرده و باعث می‌شود هوا به راحتی از بینی و مجاری بینی عبور کند.