اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و شیمیایی مغز ایجاد شود. این عوامل شامل سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی، تجربیات تلخ دوران کودکی مانند تمسخر یا تحقیر، و تربیت سخت‌گیرانه یا محافظه‌کارانه هستند. 

همچنین، عدم تعادل در سطوح مواد شیمیایی مانند سروتونین در مغز می‌تواند به افزایش اضطراب و ترس از قضاوت منجر شود. 

در کنار این عوامل، مشکلات شناختی مانند ترس از اشتباه و حساسیت بیش از حد به نظرات دیگران نیز در بروز این اختلال نقش دارند.

1. عوامل ژنتیکی: اگر سابقه اختلالات اضطرابی در خانواده وجود داشته باشد، فرد ممکن است به طور ژنتیکی مستعد اضطراب اجتماعی باشد. مطالعات نشان داده‌اند که ژن‌ها می‌توانند در بروز این اختلال نقش مهمی داشته باشند.
2. عوامل محیطی: تجربیات منفی اجتماعی، مانند تمسخر شدن یا مورد انتقاد قرار گرفتن در دوران کودکی یا نوجوانی، می‌توانند در ایجاد اضطراب اجتماعی تأثیرگذار باشند. محیط‌های استرس‌زا و تجربه‌های تلخ می‌توانند باعث افزایش ترس از قضاوت دیگران شوند.
3. تربیت سخت‌گیرانه: والدینی که بیش از حد سخت‌گیر یا مراقب هستند، می‌توانند با ایجاد محدودیت در تعاملات اجتماعی کودک، احساس ناامنی را در او تقویت کنند. این کودکان ممکن است به دلیل ترس از اشتباه کردن یا رد شدن، به تدریج از موقعیت‌های اجتماعی اجتناب کنند.
4. عدم تعادل شیمیایی در مغز: سطح نامتعادل برخی مواد شیمیایی مانند سروتونین و دوپامین در مغز می‌تواند باعث اضطراب و نگرانی‌های شدید در موقعیت‌های اجتماعی شود. این عدم تعادل ممکن است موجب کاهش توانایی فرد در کنترل استرس‌های اجتماعی شود.
5. تفکرات شناختی منفی: افرادی که به اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، معمولاً تفکرات منفی و اشتباه درباره خود و دیگران دارند. آن‌ها ممکن است بیش از حد نگران نظرات منفی دیگران باشند و این تفکرات باعث افزایش اضطراب‌شان در موقعیت‌های اجتماعی می‌شود.
6. کمبود مهارت‌های اجتماعی: برخی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است از مهارت‌های اجتماعی کافی برخوردار نباشند، که این امر منجر به ترس از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی می‌شود. این کمبود می‌تواند از عدم تمرین کافی در موقعیت‌های اجتماعی یا تجربه‌های منفی گذشته ناشی شود.
7. تجربیات تحقیرآمیز: افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی معمولاً تجربه‌های ناخوشایندی مانند تمسخر یا انتقاد در جمع را تجربه کرده‌اند. این تجربیات می‌توانند به شکل‌گیری ترس مداوم از قضاوت دیگران منجر شوند و اضطراب اجتماعی را تشدید کنند.
8. فشارهای فرهنگی و اجتماعی: برخی از جوامع به شدت بر معیارهای اجتماعی خاصی تأکید می‌کنند که ممکن است فرد را به احساس فشار بیشتر برای تطابق با این معیارها و ترس از عدم پذیرش توسط دیگران سوق دهد. این فشارها می‌توانند اضطراب اجتماعی را در افراد تشدید کنند.
9. رویدادهای استرس‌زا: تجربه رویدادهای ناگهانی و استرس‌زا مانند تغییرات بزرگ در زندگی، مانند مهاجرت، تغییر شغل یا شروع دانشگاه، می‌تواند باعث افزایش اضطراب اجتماعی شود. این رویدادها می‌توانند فرد را در موقعیت‌های جدید و ناشناخته‌ای قرار دهند که اضطراب او را برانگیزد.
10. نقش مغز و سیستم عصبی: در برخی افراد، سیستم عصبی به طور طبیعی نسبت به محرک‌های اجتماعی حساس‌تر است. این افراد ممکن است واکنش‌های شدیدی به موقعیت‌های اجتماعی داشته باشند و به طور مداوم احساس خطر کنند، که می‌تواند منجر به تشدید اضطراب اجتماعی شود.

در مجموع، اضطراب اجتماعی نتیجه تعامل پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی، محیطی و شیمیایی است. درمان‌های روان‌شناختی و دارویی می‌توانند به مدیریت این اختلال و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کنند.