اختلال خواب پریشی یا پاراسومنیا یک اختلال خواب پیچیده و چندوجهی است که با وقوع رویدادها یا تجربیات غیرمعمول و نامطلوب در حین خواب یا در فرآیند انتقال بین ریتم شبانه روزی خواب و بیداری شناخته می‌شود. 

این اختلال می‌تواند باعث اختلال در الگوی طبیعی خواب شده و به طور جدی کیفیت خواب فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

پاراسومنیا ممکن است قبل از خواب، در طول مراحل مختلف خواب، یا هنگام بیدار شدن از خواب رخ دهد. این اختلال معمولاً شامل رفتارهایی مانند حرکات غیرمعمول، صحبت کردن در خواب، ابراز احساسات یا انجام کارهای غیرعادی است که به نظر می‌رسد با هوشیاری همراه باشد، در حالی که فرد در واقع در خواب عمیق به سر می‌برد.

یکی از ویژگی‌های جالب و گاهی چالش‌برانگیز اختلال خواب پریشی یا پاراسومنیا این است که فرد مبتلا، اغلب از رفتارها و اعمال خود در طول این دوره‌ها آگاهی ندارد.

حتی ممکن است این رفتارها برای شریک رختخواب یا اطرافیان گیج‌کننده به نظر برسد، زیرا به اشتباه تصور می‌کنند که فرد بیدار است و به صورت آگاهانه عمل می‌کند.

پاراسومنیا می‌تواند طیف وسیعی از رفتارها را شامل شود، از راه رفتن در خواب گرفته تا ترس‌های شبانه و حتی فعالیت‌هایی که ممکن است خطرآفرین باشند. مدیریت این اختلال نیازمند شناسایی دقیق علائم و استفاده از درمان‌های تخصصی برای کاهش تأثیر آن بر زندگی روزمره است.

درمان پاراسومنیا معمولاً شامل استفاده از دستگاه‌های پزشکی به صورت مستقیم نیست، اما برخی از روش‌ها و دستگاه‌ها می‌توانند به مدیریت علائم یا درمان مشکلات زمینه‌ای که ممکن است به پاراسومنیا مرتبط باشند، کمک کنند. در اینجا به برخی از این دستگاه های پیشرفته برای درمان این اختلال اشاره می‌کنیم:

۱. نوروفیدبک:

نوروفیدبک یک روش درمانی است که به افراد کمک می‌کند تا فعالیت مغزی خود را کنترل کنند. در این روش، حسگرهایی روی سر فرد قرار می‌گیرند و فعالیت الکتریکی مغز (امواج مغزی) را ثبت می‌کنند. 

این اطلاعات به صورت بازخورد (معمولاً به صورت بصری یا شنیداری) به فرد ارائه می‌شود. با تمرین و تکرار، فرد یاد می‌گیرد که چگونه الگوهای نامناسب امواج مغزی خود را تغییر دهد و به حالت نرمال برگرداند. 

نوروفیدبک می‌تواند در بهبود برخی از مشکلات خواب، مانند بی‌خوابی و بهبود کیفیت خواب، مؤثر باشد. اگرچه مستقیماً برای درمان پاراسومنیا استفاده نمی‌شود، اما می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود تنظیم خواب کمک کند که به نوبه خود ممکن است علائم پاراسومنیا را کاهش دهد.

۳. بیوفیدبک:

بیوفیدبک روشی مشابه نوروفیدبک است، اما به جای امواج مغزی، سایر عملکردهای بدن مانند ضربان قلب، تنفس، فشار خون و تنش عضلانی را اندازه‌گیری و به فرد بازخورد می‌دهد. 

این روش به افراد کمک می‌کند تا آگاهی بیشتری از عملکردهای بدن خود پیدا کنند و یاد بگیرند که چگونه آن‌ها را کنترل کنند. 

بیوفیدبک می‌تواند در کاهش استرس و اضطراب که از عوامل مؤثر در بروز برخی از انواع پاراسومنیا هستند، مفید باشد.

۳. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) و تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS):

این روش‌ها از تحریک مغناطیسی یا الکتریکی خفیف برای تحریک مناطق خاصی از مغز استفاده می‌کنند. TMS و tDCS بیشتر برای درمان اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب و وسواس استفاده می‌شوند.

تحقیقات در مورد استفاده از این روش‌ها برای درمان پاراسومنیا محدود است و در حال حاضر به عنوان درمان استاندارد برای این اختلالات توصیه نمی‌شوند. 

با این حال، در برخی موارد خاص و تحت نظر پزشک متخصص، ممکن است از این روش‌ها به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع استفاده شود.

ما در کلینیک تخصصی جوانه، با تکیه بر دانش روز و استفاده از دستگاه های مدرن، محیطی امن و آرام را برای شما فراهم کرده‌ایم تا بتوانید به بهترین شکل ممکن از خدمات ما بهره‌مند شوید.

 هدف ما، بهبود کیفیت خواب و ارتقاء سلامت روان شماست.