اختلال خوردن در کودکان می‌توانند تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند عوامل زیستی، روانی و محیطی به وجود بیایند.

۱.عوامل زیستی و ژنتیکی

مهم‌ترین عوامل زیستی می‌توان به وراثت و ژنتیک، و تغییرات هورمونی که در دوران رشد رخ می‌دهد، اشاره کرد:

وراثت و ژنتیک: تحقیقات نشان داده است که وراثت و ژنتیک نقش مهمی در ایجاد اختلالات خوردن ایفا می‌کنند. اگر سابقه‌ای از این اختلالات در خانواده وجود داشته باشد، احتمال ابتلای کودک به اختلالات خوردن بیشتر می‌شود. 

ژن‌های مرتبط با تنظیم اشتها، وزن، و تعامل با عوامل محیطی می‌توانند بر رفتارهای خوردن کودک تأثیر بگذارند و احتمال بروز اختلالات مانند بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی را افزایش دهند.

تغییرات هورمونی در دوران رشد: دوران رشد، به ویژه بلوغ، با تغییرات هورمونی چشمگیری همراه است که می‌تواند بر الگوهای غذایی و تصویر بدنی کودکان تأثیر بگذارد. 

این تغییرات می‌توانند موجب نوسانات اشتها، تغییرات در متابولیسم بدن و حتی تغییرات در نگرش کودک نسبت به بدن خود شوند. 

در برخی موارد، این تغییرات هورمونی می‌توانند عاملی محرک برای آغاز اختلالات خوردن باشند، به خصوص زمانی که با فشارهای اجتماعی و روانی همراه شوند.

۲.عوامل روان‌شناختی

اختلالات خوردن در کودکان ممکن است به دلیل مشکلات روانی و روابط اجتماعی آن‌ها نیز ایجاد شود. عوامل روان‌شناختی می‌توانند نقش مهمی در شکل‌گیری و تداوم این اختلالات داشته باشند.

مشکلات عاطفی و روانی: کودکان ممکن است به دلیل مشکلات عاطفی یا روانی مانند اضطراب، افسردگی، یا استرس‌های شدید به اختلالات خوردن دچار شوند. 

این کودکان ممکن است از غذا به عنوان راهی برای کنترل احساسات خود استفاده کنند. به عنوان مثال، کودکانی که احساس ناراحتی یا بی‌ارزشی می‌کنند، ممکن است از غذا خوردن خودداری کنند یا بالعکس به پرخوری روی بیاورند تا با احساسات منفی خود مقابله کنند. 

مشکلات عاطفی می‌توانند باعث شوند که کودک از بدن خود ناراضی باشد یا تصویر بدنی نامناسبی در ذهن خود شکل دهد.

تأثیر خانواده و روابط اجتماعی: خانواده و محیط اجتماعی کودک نیز می‌تواند به شدت بر رفتارهای غذایی او تأثیر بگذارد. اگر کودکان در محیطی بزرگ شوند که توجه زیادی به وزن و ظاهر جسمانی وجود دارد یا اعضای خانواده به الگوهای غذایی ناسالم عمل می‌کنند، احتمال ابتلای آن‌ها به اختلالات خوردن افزایش می‌یابد.

همچنین، فشارهای اجتماعی و تأثیرات دوستان و همسالان، به ویژه در دوران مدرسه، می‌تواند باعث شود کودک به دلیل تأیید اجتماعی به تغییرات غذایی غیرطبیعی یا نگرانی‌های بیش از حد در مورد بدن خود دچار شود.

۳. عوامل فرهنگی و اجتماعی

عوامل فرهنگی و اجتماعی می‌توانند نقش مهمی در شکل‌گیری اختلالات خوردن در کودکان داشته باشند. این عوامل بر تصویری که کودکان از بدن خود دارند و انتظاراتی که از ظاهر خود احساس می‌کنند، تأثیر می‌گذارند.

تأثیر رسانه‌ها و تبلیغات بر تصویر بدنی: رسانه‌ها و تبلیغات نقش بزرگی در شکل‌گیری تصویر بدنی کودکان دارند. 

تبلیغات، فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی معمولاً تصاویر افراد با اندام‌های خاص و ایده‌آل را به نمایش می‌گذارند که ممکن است کودکان به این باور برسند که این ظاهر “طبیعی” یا “زیبا” است. این پیام‌ها می‌توانند فشار زیادی برای داشتن بدنی لاغر یا عضلانی به کودکان وارد کنند و آن‌ها را به سمت رفتارهای غذایی ناسالم یا اختلالات خوردن سوق دهند.

استانداردهای زیبایی در جوامع مختلف: هر جامعه‌ای استانداردهای خاصی برای زیبایی دارد که می‌تواند کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. در برخی جوامع، داشتن بدنی لاغر یا عضلانی نشانه جذابیت و موفقیت تلقی می‌شود.

 این انتظارات اجتماعی می‌تواند باعث شود که کودکان برای تطابق با این استانداردها، رژیم‌های غذایی سختگیرانه بگیرند یا به شکل‌های نادرست و غیرسالم با غذا برخورد کنند. 

وقتی کودکان احساس می‌کنند که بدن آن‌ها با این استانداردها همخوانی ندارد، ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و به اختلالات خوردن دچار شوند.