اختلال دوقطبی و ازدواج، دو واژه‌ای که ممکن است در نگاه اول با هم بیگانه به نظر برسند، اما در زندگی بسیاری از افراد با هم درآمیخته‌اند.
ازدواج، تجربه‌ای است که بر پایه عشق، اعتماد و همراهی بنا می‌شود. اما وقتی یکی از زوجین با اختلال دوقطبی دست و پنجه نرم می‌کند، این رابطه با چالش‌های خاص خود روبرو می‌شود.
نوسانات شدید خلقی، از شیدایی تا افسردگی، می‌تواند بر تمامی جنبه‌های زندگی زناشویی تأثیر بگذارد و اعتماد و پایداری آن‌ها را بهم بزند.
اما آیا ازدواج با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی محکوم به شکست است؟ چگونه می‌توان با این چالش‌ها روبرو شد و به زندگی مشترک خود ادامه داد؟ در این مطلب از کلینیک روانشناسی و مشاوره جوانه، به بررسی ابعاد مختلف اختلال دوقطبی و ازدواج پرداخته و راهکارهایی برای ایجاد یک رابطه پایدار و موفق ارائه خواهیم داد.
اختلال دوقطبی چیست؟
اختلال دوقطبی یک بیماری روانی است که باعث نوسانات شدید در خلق و خو می‌شود. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، گاهی اوقات احساس شادی و انرژی بسیار زیادی می‌کنند که به آن شیدایی می‌گویند.
در این دوره‌ها، ممکن است بی‌خواب باشند، بیش از حد صحبت کنند یا خرج‌های زیادی انجام دهند. اما در دوره‌های دیگر، احساس غمگینی، ناامیدی و بی‌ارزشی شدیدی می‌کنند که به آن افسردگی می‌گویند.
در این دوره‌ها، ممکن است تمایلی به انجام هیچ کاری نداشته باشند، اشتهایشان کم شود و خواب زیادی بکنند. این نوسانات خلقی می‌تواند به شدت در زندگی روزمره افراد تأثیر بگذارد و باعث ایجاد مشکلات در روابط، کار و تحصیل شود.
آیا می‌توانیم با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ازدواج کنیم؟
اختلال دوقطبی و ازدواج، نیاز به آگاهی، درک متقابل و آمادگی برای چالش‌های خاص دارد. اختلال دوقطبی یک وضعیت روانی است که شامل تغییرات شدید در خلق‌وخو می‌شود؛ از دوره‌های شیدایی (احساس سرخوشی و انرژی زیاد) تا افسردگی شدید.
زندگی با فرد مبتلا به این اختلال می‌تواند گاهی پیچیده و ناپایدار باشد، اما با درمان مناسب، حمایت عاطفی و مدیریت صحیح، افراد مبتلا می‌توانند زندگی خوبی داشته باشند.
از مهم‌ترین نکات این است که زوجین درباره این اختلال به‌خوبی آموزش ببینند و انتظارات واقع‌بینانه داشته باشند. حمایت از درمان‌های دارویی و روان‌درمانی، صبوری و ایجاد یک فضای مثبت و امن در رابطه می‌تواند به حفظ تعادل و خوشبختی در زندگی مشترک کمک کند.
آیا ازدواج با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی بر فرزندآوری تأثیر می‌گذارد؟
اختلال دوقطبی و ازدواج، ممکن است بر تصمیم‌گیری‌های مربوط به فرزندآوری تأثیر بگذارد، اما این به معنای عدم امکان داشتن فرزند نیست.
یکی از نگرانی‌های اصلی این است که اختلال دوقطبی می‌تواند جنبه ژنتیکی داشته باشد، یعنی احتمال اینکه فرزندان نیز به این اختلال مبتلا شوند، بیشتر است.
با این حال، این خطر قطعی نیست و بسیاری از فرزندان والدین مبتلا به اختلال دوقطبی هیچ نشانه‌ای از آن ندارند. آگاهی از این موضوع و مشاوره با پزشک یا متخصص ژنتیک می‌تواند به زوجین کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد فرزندآوری بگیرند.
علاوه بر عوامل ژنتیکی، زندگی با والدین مبتلا به اختلال دوقطبی می‌تواند چالش‌های خاصی را برای تربیت کودک ایجاد کند.
دوره‌های شیدایی و افسردگی ممکن است بر رفتار و توانایی فرد برای مراقبت از کودک تأثیر بگذارد. اما با مدیریت صحیح بیماری، حمایت اطرافیان و همکاری نزدیک با متخصصان سلامت روان، این چالش‌ها می‌تواند قابل مدیریت باشد. با کمک درمان‌های مناسب و برنامه‌ریزی دقیق، بسیاری از والدین مبتلا به اختلال دوقطبی قادرند فرزندانی سالم و شاد تربیت کنند.
اهمیت بررسی تأثیر اختلال دوقطبی بر روابط زناشویی
بررسی تأثیر اختلال دوقطبی و ازدواج اهمیت زیادی دارد، زیرا این اختلال می‌تواند تغییرات شدیدی در خلق‌وخو، رفتار و توانایی فرد در برقراری ارتباط مؤثر ایجاد کند.
دوره‌های شیدایی ممکن است باعث رفتارهای ناگهانی و بی‌ثبات شود، در حالی که دوره‌های افسردگی می‌تواند منجر به کناره‌گیری و بی‌حوصلگی گردد.
این تغییرات می‌تواند باعث تنش در رابطه، سوءتفاهم و احساسات پیچیده‌ای؛ مانند نارضایتی یا نگرانی شود. آگاهی از این تأثیرات و دریافت حمایت روان‌درمانی به زوجین کمک می‌کند تا با همدیگر بهتر کنار بیایند، از چالش‌های احتمالی آگاه باشند و بتوانند راه‌حل‌های مناسبی برای حفظ یک رابطه پایدار و سالم پیدا کنند.
نقش ازدواج در زندگی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی
ازدواج می‌تواند نقش حمایتی مهمی در زندگی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ایفا کند. داشتن یک همسر دلسوز و آگاه می‌تواند به فرد مبتلا کمک کند تا در مواجهه با تغییرات خلق‌وخو و چالش‌های ناشی از این اختلال احساس تنهایی نکند. همسر می‌تواند در یادآوری مصرف داروها، حضور در جلسات درمانی و حمایت عاطفی نقش مؤثری داشته باشد.
علاوه بر این، ازدواج می‌تواند منبعی از ثبات و آرامش باشد که به فرد مبتلا کمک می‌کند دوره‌های شیدایی و افسردگی را بهتر مدیریت کند.
از سوی دیگر، ازدواج می‌تواند چالش‌های جدیدی هم به همراه داشته باشد. زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و ازدواج گاهی نیاز به صبوری و انعطاف‌پذیری بیشتری دارد، زیرا تغییرات خلقی و رفتاری می‌تواند بر رابطه فشار بیاورد.
اما با ارتباط باز، درک متقابل و استفاده از مشاوره‌های روان‌شناختی، زوج‌ها می‌توانند راهکارهای مؤثری برای مدیریت این چالش‌ها پیدا کنند.
در کل، ازدواج برای فرد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌تواند یک منبع قوی حمایت و انگیزه باشد، به شرطی که هر دو طرف آماده باشند تا با هم بر چالش‌ها غلبه کنند.
چگونه می‌توان با نوسانات خلقی همسر مبتلا به اختلال دوقطبی کنار آمد؟
برای کنار آمدن با نوسانات خلقی همسر مبتلا به اختلال دوقطبی، لازم است ابتدا با این اختلال به‌خوبی آشنا شوید و انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشید.
حمایت از درمان و برنامه‌های درمانی، ارتباط باز و صادقانه، و صبوری در مواجهه با تغییرات خلقی اهمیت زیادی دارد. همچنین، شناخت نشانه‌های اولیه هر دوره شیدایی یا افسردگی کمک می‌کند تا بهتر با شرایط روبرو شوید.
نکات مهم برای مدیریت نوسانات خلقی همسر مبتلا به اختلال دوقطبی:
- آموزش و آگاهی: اطلاعات خود را درباره اختلال دوقطبی و ازدواج افزایش دهید تا بهتر بتوانید واکنش‌های همسرتان را درک کنید.
- حمایت از درمان: اطمینان حاصل کنید که همسرتان به‌موقع دارو مصرف می‌کند و در جلسات درمانی شرکت می‌کند.
- ارتباط صادقانه: درباره احساسات و نیازهای خود به‌صورت باز و بدون قضاوت صحبت کنید و همسرتان را به بیان احساساتش تشویق کنید.
- شناخت نشانه‌ها: علائم اولیه دوره‌های شیدایی یا افسردگی را بشناسید تا بتوانید پیش از تشدید آن‌ها، واکنش مناسب نشان دهید.
- صبوری و انعطاف‌پذیری: با درک اینکه نوسانات خلقی بخشی از اختلال است، در مواجهه با تغییرات خلقی صبور باشید و انعطاف نشان دهید.
- حفظ حمایت اجتماعی: داشتن حمایت از دوستان و خانواده در مواقع سخت به شما کمک می‌کند تا با استرس‌های ناشی از این شرایط بهتر کنار بیایید.
در نهایت، کنار آمدن با نوسانات خلقی همسر مبتلا به اختلال دوقطبی نیازمند همدلی، صبوری و حمایت متقابل است. با مدیریت درست و ارتباط مؤثر، می‌توان یک رابطه پایدار و موفق ساخت.
آیا اختلال دوقطبی بر رابطه جنسی زوجین تأثیر می‌گذارد؟
بله، اختلال دوقطبی و ازدواج می‌تواند بر رابطه جنسی زوجین تأثیر بگذارد. در دوره‌های شیدایی، فرد مبتلا ممکن است انرژی و میل جنسی زیادی داشته باشد و رفتارهای جنسی ناگهانی یا پرخطر از خود نشان دهد.
این وضعیت می‌تواند باعث نگرانی یا سردرگمی همسر شود. از طرف دیگر، در دوره‌های افسردگی، فرد ممکن است دچار کاهش شدید میل جنسی، خستگی یا بی‌حوصلگی شود که این هم می‌تواند به رابطه صدمه بزند و احساس فاصله یا عدم رضایت را در طرفین ایجاد کند.
با این حال، این تأثیرات قابل مدیریت هستند. ارتباط باز و صادقانه درباره نیازها و احساسات جنسی، و دریافت مشاوره از متخصصان می‌تواند به زوجین کمک کند تا با این چالش‌ها بهتر کنار بیایند. همچنین، با تنظیم دقیق داروها و مدیریت صحیح دوره‌های شیدایی و افسردگی، می‌توان سطحی از ثبات و تعادل را در رابطه جنسی ایجاد کرد که هر دو طرف از آن رضایت داشته باشند.
چالش‌های ازدواج برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی و ازدواج، می‌تواند چالش‌های خاصی داشته باشد، از جمله نابهنجاری‌های روانی که گاه در رابطه زناشویی بروز می‌کنند و تغییرات خلق‌وخو که بر روابط روزمره و عاطفی تأثیر می‌گذارد. این چالش‌ها نیازمند درک، صبوری و مدیریت صحیح از سوی هر دو طرف هستند.
نابهنجاری‌های روانی در ازدواج
اختلال دوقطبی ممکن است باعث بروز رفتارها یا واکنش‌های روانی نامعمول در روابط زناشویی شود. در دوره‌های شیدایی، فرد ممکن است بی‌ثبات، پرانرژی و حتی پرخاشگر شود، در حالی که در دوره‌های افسردگی، احساسات منفی و کناره‌گیری عاطفی برجسته می‌شوند. این نوسانات می‌تواند باعث تنش، سردرگمی یا احساس ناتوانی در همسر شود. اما با شناخت این اختلال و دریافت حمایت روان‌درمانی، زوجین می‌توانند بهتر با این نابه‌هنجاری‌ها روبرو شوند.
تغییرات خلق‌وخو و تأثیر آن بر روابط
تغییرات شدید خلقی که از ویژگی‌های اصلی اختلال دوقطبی است، می‌تواند بر کیفیت و پایداری روابط زناشویی تأثیر بگذارد. فرد ممکن است در دوره‌های شیدایی پر از انرژی و فعالیت باشد و در دوره‌های افسردگی کاملاً بی‌انگیزه و خسته شود. این تغییرات باعث می‌شود که رابطه از ثبات لازم برخوردار نباشد و همسر احساس کند که نمی‌داند چه انتظاری از وضعیت آینده داشته باشد. با این حال، با درمان مناسب و ارتباط مؤثر، می‌توان به رابطه‌ای متعادل و سازنده دست یافت.
پیامدهای اختلال دوقطبی بر همسران
اختلال دوقطبی و ازدواج می‌تواند پیامدهای قابل توجهی بر همسران داشته باشد، از جمله بار روانی و احساسی که ممکن است بر دوش آن‌ها باشد و تأثیر بر روابط خانوادگی که بر تعاملات خانواده تأثیر می‌گذارد. این پیامدها نیازمند توجه و مدیریت صحیح هستند تا زوجین بتوانند با چالش‌ها به‌خوبی کنار بیایند.
بار روانی و احساسی
همسران افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است بار روانی و احساسی زیادی را تحمل کنند. این بار شامل احساس نگرانی، ناامیدی و گاهی حتی خستگی عاطفی ناشی از نوسانات خلقی همسر است. همسر ممکن است در تلاش برای حمایت از فرد مبتلا باشد، اما این تلاش‌ها می‌تواند منجر به احساس خستگی و فشار عاطفی شود. احساس تنهایی و ناتوانی در درک وضعیت همسر نیز می‌تواند به افزایش استرس و اضطراب در همسر منجر شود.
تأثیر بر روابط خانوادگی
اختلال دوقطبی و ازدواج می‌تواند تأثیر زیادی بر روابط خانوادگی بگذارد و بر تعاملات میان اعضای خانواده تأثیر بگذارد. تغییرات خلقی همسر مبتلا می‌تواند به تنش و نارضایتی در خانواده منجر شود و بر ارتباطات میان اعضا اثر بگذارد.
ممکن است دیگر اعضای خانواده برای مدیریت رفتارهای همسر مبتلا تلاش کنند یا به دنبال راه‌هایی برای کاهش تنش باشند. این تغییرات می‌تواند باعث احساس بی‌ثباتی در خانواده شود، اما با حمایت مناسب و ارتباط مؤثر، خانواده می‌تواند راه‌های جدیدی برای سازگاری پیدا کند و روابط را تقویت کند.
آیا امکان درمان اختلال دوقطبی و ازدواج وجود دارد؟
درمان اختلال دوقطبی و بهبود روابط ممکن است، اگرچه این بیماری به طور کامل قابل درمان نیست. با وجود این، روش‌های مختلفی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد. این روش‌ها شامل درمان دارویی، روان‌درمانی و تغییرات در سبک زندگی هستند که می‌توانند به کنترل نوسانات خلقی و تقویت روابط فرد کمک کنند.
۱. دارو درمانی
دارو درمانی یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان اختلال دوقطبی است. پزشکان معمولاً از تثبیت‌کننده‌های خلق، مانند لیتیوم و داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کنند تا نوسانات خلقی را کنترل کنند.
این داروها به افراد کمک می‌کنند تا دوره‌های شیدایی و افسردگی را کاهش دهند و در نتیجه ثبات بیشتری در زندگی روزمره خود داشته باشند. با بهبود خلق و خو، کیفیت روابط نیز بهبود می‌یابد و همسران می‌توانند با هم بهتر کنار بیایند.
۲. روان‌درمانی
روان‌درمانی، به ویژه درمان‌های شناختی-رفتاری، می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و ازدواج آن‌ها کمک کند تا الگوهای تفکر و رفتار خود را تغییر دهند.
این نوع درمان به فرد می‌آموزد که چگونه با استرس‌ها و چالش‌های روزمره مقابله کند و مهارت‌های بهتری برای مدیریت نوسانات خلقی بیاموزد. با افزایش خودآگاهی و بهبود مهارت‌های ارتباطی، همسران می‌توانند درک بهتری از یکدیگر پیدا کنند و روابط خود را تقویت کنند.
۳. حمایت‌های اجتماعی
حمایت‌های اجتماعی نیز نقش مهمی در درمان اختلال دوقطبی و ازدواج آن‌ها دارند. گروه‌های حمایتی، مشاوره‌های خانوادگی و برنامه‌های آموزشی می‌توانند به افراد و خانواده‌ها کمک کنند تا با چالش‌های ناشی از این اختلال بهتر کنار بیایند. این نوع حمایت می‌تواند احساس تنهایی را کاهش دهد و اعتماد به نفس و قدرت سازگاری را در فرد مبتلا و همسرش افزایش دهد. با ارتباطات مؤثر و درک متقابل، روابط خانوادگی تقویت می‌شود و بهبود می‌یابد.
۴. تغییرات سبک زندگی
تغییرات در سبک زندگی نیز می‌تواند به بهبود وضعیت فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و روابط او کمک کند. فعالیت‌های منظم بدنی، تغذیه سالم و خواب کافی نقش مهمی در کاهش نوسانات خلقی دارند.
همچنین، کاهش استرس و استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن و یوگا می‌تواند به ایجاد ثبات روانی کمک کند. با اتخاذ یک سبک زندگی سالم‌تر، نه‌تنها فرد مبتلا احساس بهتری خواهد داشت، بلکه همسر و خانواده نیز از این تغییرات مثبت بهره‌مند می‌شوند.
۵. ارتباطات مؤثر
در نهایت، ارتباطات باز و مؤثر در میان زوجین از مهم‌ترین عوامل بهبود روابط در مواجهه با اختلال دوقطبی است. همسران باید با همدیگر در مورد احساسات، نیازها و نگرانی‌های خود صحبت کنند و از قضاوت یا انتقاد دوری کنند. این نوع ارتباطات صادقانه به ایجاد اعتماد و همدلی کمک می‌کند و روابط را قوی‌تر و پایدارتر می‌سازد.
به یاد داشته باشید که با صبوری، محبت و همراهی، می‌توانید از چالش‌های ناشی از اختلال دوقطبی عبور کرده و به سمت روابط سالم و موفق حرکت کنید.
۶. زوج درمانی
زوج درمانی یک نوع روان‌درمانی است که به زوجین کمک می‌کند تا مشکلات و تعارضات خود را شناسایی و حل کنند. این فرایند شامل همکاری با یک درمانگر متخصص است که به زوجین در درک بهتر یکدیگر و بهبود کیفیت ارتباطاتشان کمک می‌کند.
زوج درمانی می‌تواند به هر دو طرف در رابطه، چه در مراحل اولیه یا پس از سال‌ها زندگی مشترک، کمک کند تا احساسات و نیازهای خود را بیان کنند و به توافق‌های جدیدی دست یابند.
با استمرار در این مسیر و دریافت حمایت‌های لازم، می‌توانید به تغییرات مثبتی در زندگی و روابط خود دست یابید. همیشه به یاد داشته باشید که هر چالشی قابل‌حل است و با تلاش و امید، می‌توانید به بهترین نتیجه برسید!
راهکارهایی که می‌توانید به همسرتان، خودتان و ازدواجتان کمک کنید!
۱. با هم برنامه بریزید و نوسانات را مدیریت کنید
به عنوان همسر، شما بهترین شناخت را از علائم اختلال دوقطبی در شریک زندگی خود دارید. با گذشت زمان، ممکن است متوجه شوید که چه زمانی همسرتان وارد چرخه‌های شیدایی یا افسردگی می‌شود.
هرچند نمی‌توان این چرخه‌ها را متوقف کرد، اما می‌توانید با هم برنامه‌ریزی کنید تا بهتر با آن‌ها کنار بیایید. مثلاً برای پیشگیری از خریدهای ناگهانی در دوره‌های شیدایی، یا مدیریت وظایف در دوره‌های افسردگی، یک برنامه مشخص داشته باشید.
۲. رفتارهای تکانشی را مدیریت کنید
تکانشگری و رفتارهای بی‌پروا یکی از ویژگی‌های بارز اختلال دوقطبی است که می‌تواند روابط زناشویی را تحت تأثیر قرار دهد. بهترین زمان برای صحبت درباره این رفتارها، وقتی است که همسر شما در وضعیت پایداری قرار دارد.
می‌توانید با هم به توافق برسید که در زمان‌های شیدایی، دسترسی به کارت‌های اعتباری محدود شود یا اگر رانندگی پرخطر است، از اشتراک سواری استفاده کنید. این اقدامات می‌تواند از بروز مشکلات جدی جلوگیری کند.
۳. تغییرات خلقی را شخصی نگیرید
در مواجهه با تغییرات خلقی ناشی از اختلال دوقطبی، مانند افسردگی یا تحریک‌پذیری، ممکن است دشوار باشد که آن‌ها را شخصی نگیرید. اما به یاد داشته باشید که این تغییرات به دلیل عدم تعادل شیمیایی در مغز رخ می‌دهد. به جای تلقی آن به‌عنوان حمله شخصی، بهتر است با همسر خود درباره روش‌هایی صحبت کنید که می‌توانید به آن‌ها کمک کنید و نیازهای خود را نیز بیان کنید.
۴. حمایت از شریک زندگی در درمان
درمان اختلال دوقطبی بیشتر از طریق داروهای تثبیت‌کننده خلق انجام می‌شود. به همسر خود کمک کنید تا داروهای خود را به موقع مصرف کند و قرارهای درمانی خود را فراموش نکند. تشویق به داشتن یک سبک زندگی سالم، شامل تغذیه مناسب، ورزش منظم و خواب کافی، می‌تواند شدت دوره‌ها را کاهش دهد و بهبود حال روحی را تسریع کند.
۵. لذت بردن از زندگی مشترک
زمانی که مدیریت اختلال دوقطبی زمان و انرژی شما را می‌گیرد، ممکن است لحظات خوش گذشته را فراموش کنید. اما مهم است که همچنان برای لذت بردن از همدیگر و ایجاد خاطرات خوب وقت بگذارید.
با وجود چالش‌های فراوان، زوج‌هایی که یکی از آن‌ها مبتلا به اختلال دوقطبی است، می‌توانند همچنان لحظات خوشی را با هم تجربه کنند و به ساختن زندگی خود ادامه دهند.
۶. مراقبت از خود را فراموش نکنید
مراقبت از همسر مبتلا به اختلال دوقطبی می‌تواند استرس‌زا باشد، بنابراین بسیار مهم است که از خودتان مراقبت کنید.
باید یک برنامه خودمراقبتی داشته باشید تا مطمئن شوید که خواب کافی دارید، به فعالیت‌های بدنی می‌پردازید و زمان‌های استراحت لازم را دارید. انجام فعالیت‌هایی که به شما انرژی می‌دهد و شما را آرام می‌کند، مانند ورزش، پیاده‌روی یا گذراندن وقت با دوستان، به حفظ تعادل عاطفی شما کمک می‌کند.
۷. کمک بگیرید و حمایت بخواهید
اختلال دوقطبی و ازدواج، گاهی می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. مهم است که وقتی نیاز به کمک دارید، از حمایت‌های موجود مانند گروه‌های پشتیبانی، درمانگر یا خانواده همسرتان بهره بگیرید. حتی مشاوره زناشویی نیز می‌تواند به شما کمک کند تا با چالش‌ها روبرو شوید و از آن‌ها عبور کنید.
چه زمانی باید به یک درمانگر مراجعه کرد؟
مراجعه به درمانگر زمانی ضروری است که احساس کنید نمی‌توانید به تنهایی با مشکلات روانی خود یا همسرتان کنار بیایید. زمانی که علائم اختلال دوقطبی شدت می‌گیرد، زندگی روزمره مختل می‌شود، یا روابط شما تحت فشار قرار می‌گیرد، نیاز به کمک حرفه‌ای حس می‌شود. درمانگر می‌تواند به شما ابزارهایی برای مدیریت چالش‌ها ارائه دهد و به بهبود روابط و سلامت روانی کمک کند.
مواردی که نیاز به مراجعه به درمانگر را نشان می‌دهند:
- تشدید نوسانات خلقی و افسردگی
- بروز مشکلات جدی در رابطه زناشویی
- احساس ناتوانی در مدیریت علائم و رفتارهای تکانشی
- تأثیرات منفی بر زندگی روزمره و کار
مراجعه به موقع به درمانگر می‌تواند از تشدید مشکلات جلوگیری کند و به شما کمک کند تا مسیر درمانی مناسب‌تری را انتخاب کنید.
منبع: psychcentral