آیا همه ما با سرعت یکسانی یاد می‌گیریم؟ شاید این سوال در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما پاسخ آن پیچیده‌تر از چیزی است که تصور می‌کنیم. همه ما در مدرسه یا دانشگاه با همکلاسی‌هایی روبرو شده‌ایم که به نظر می‌رسد درک عمیق‌تری از مطالب دارند یا با سرعت بیشتری به سوالات معلم پاسخ می‌دهند.
اما چرا برخی از افراد در یادگیری دروس مختلف با مشکل مواجه می‌شوند؟ آیا این به معنای تنبلی یا کم‌هوشی آن‌هاست؟ پاسخ این سوال‌ها در مفهوم اختلال یادگیری پنهان است.
اما اختلال یادگیری چیست؟ اختلال یادگیری، یک تفاوت فردی است که در نحوه پردازش اطلاعات در مغز رخ می‌دهد. این تفاوت باعث می‌شود برخی از افراد در یادگیری مهارت‌هایی مانند خواندن، نوشتن، ریاضی یا حتی درک مفاهیم پیچیده با دشواری روبرو شوند.
این اختلال معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و می‌تواند بر عملکرد تحصیلی، اعتماد به نفس و روابط اجتماعی فرد تأثیر بگذارد. اما چه عواملی باعث بروز اختلال یادگیری می‌شوند؟ آیا این اختلال قابل تشخیص و مدیریت است؟در این مطلب از کلینیک روان شناسی و مشاوره جوانه، به این سوال‌ها پاسخ خواهیم داد و شما را با دنیای پیچیده اختلال یادگیری آشنا خواهیم کرد.
اختلال یادگیری چیست؟
اختلال یادگیری چیست؟ اختلال یادگیری به مجموعه‌ای از مشکلات اشاره دارد که بر توانایی فرد در یادگیری و پردازش اطلاعات تأثیر می‌گذارد. این اختلالات می‌توانند شامل دشواری در خواندن (دیسلکسی)، نوشتن (دیسگرافی) و ریاضیات (دیسکلکولیا) باشند.
افراد مبتلا به اختلال یادگیری ممکن است درک و یادگیری مفاهیم را به صورت متفاوتی تجربه کنند، که این مسئله می‌تواند منجر به چالش‌های آموزشی و اجتماعی شود.
در واقع، اختلال یادگیری نه ناشی از عدم هوش یا تلاش فرد، بلکه به تفاوت‌های بیولوژیکی و شناختی در نحوه پردازش اطلاعات مربوط می‌شود.
اختلال یادگیری، طیف وسیعی از تفاوت‌ها را شامل می‌شود و هر فرد مبتلا، تجربه‌ای منحصر به فرد دارد. این اختلال، بر یک یا چند فرآیند شناختی مانند حافظه، توجه، پردازش حسی و مهارت‌های حرکتی تأثیر می‌گذارد.
به عنوان مثال، فردی ممکن است در تشخیص صداهای مختلف مشکل داشته باشد و در نتیجه، در یادگیری خواندن با مشکل مواجه شود. یا فرد دیگری ممکن است در سازماندهی اطلاعات و برنامه‌ریزی کارها مشکل داشته باشد و در نتیجه، در انجام تکالیف مدرسه با دشواری روبرو شود.
تفاوت بین ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری چیست؟
بسیاری از افراد اصطلاحات «ناتوانی یادگیری» و «اختلال یادگیری» را به جای یکدیگر به کار می‌برند، اما در واقع این دو اصطلاح تفاوت‌هایی دارند.
اما اختلال یادگیری چیست؟ اختلال یادگیری یک اصطلاح پزشکی است که به معنای تشخیص مشکلات یادگیری است. یک متخصص مانند روانشناس، بر اساس معیارهای مشخص، فردی را مبتلا به اختلال یادگیری تشخیص می‌دهد. در واقع، کتاب‌های راهنما مانند DSM-5-TR این اختلالات و معیارهای آنها را توضیح می‌دهند.
از سوی دیگر، ناتوانی یادگیری یک اصطلاح قانونی است که در مدارس به کار می‌رود. مدرسه بر اساس ارزیابی‌ها و مدارک مختلف، دانش‌آموزی را که ناتوانی یادگیری دارد شناسایی می‌کند.
این شناسایی می‌تواند به فرد حقوق قانونی خاصی بدهد، مانند حق داشتن یک برنامه آموزشی ویژه. در ایالات متحده، قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA) این ناتوانی‌ها را تعریف می‌کند.
انواع اختلالات یادگیری چیست؟
در بخش قبلی به اختلال یادگیری چیست؟ به طور کلی پرداختیم. حالا در این قسمت قصد داریم به طور جزئی‌تر به انواع مختلف این اختلالات بپردازیم.
۱. اختلال یادگیری خواندن یا نارساخوانی (دیسلکسیا)
اختلال دیسلکسیا یکی از مهم‌ترین انواع اختلال یادگیری است که به مشکلات در خواندن مربوط می‌شود. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که فرد در درک رابطه بین صداها، حروف و کلمات دچار مشکل شود.
علائم دیسلکسیا شامل دشواری در تشخیص حروف و کلمات، فهم ایده‌ها، سرعت و روانی خواندن و مهارت‌های واژگان است. حدود ۸۵ درصد از افرادی که به اختلال یادگیری مبتلا هستند، با مشکلات خواندن یا نارساخوانی مواجه‌اند.
۲. دیسکالکولی (Dyscalculia)
این اصطلاح به مشکلات مربوط به ریاضی اشاره دارد، از جمله ضعف در درک مفهوم اعداد و دشواری در استفاده از اصول ریاضی برای حل مسائل. اختلال ریاضی معمولاً در کودکان دیر تشخیص داده می‌شود و می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی آنها داشته باشد.
۳. دیسگرافی (Dysgraphia)
دیسگرافی نوعی اختلال یادگیری است که بر توانایی نوشتن تأثیر می‌گذارد. این اختلال می‌تواند به شکل مشکلات املایی، دست خط ضعیف و دشواری در بیان افکار بر روی کاغذ بروز پیدا کند.
۴. دیسپراکسی (Dyspraxia)
این اختلال حرکتی به چالش‌های مربوط به هماهنگی و حرکات بدن اشاره می‌کند. نشانه‌هایی که بیانگر ناتوانی در هماهنگی حرکتی هستند، شامل مشکلاتی در اجرای فعالیت‌های فیزیکی است که به هماهنگی چشم و دست، مانند بستن دکمه‌های پیراهن نیاز دارند.
۵. مشکلات شنوایی و بینایی در اختلال یادگیری چیست؟
چشم‌ها و گوش‌ها نقش کلیدی در انتقال اطلاعات به مغز دارند. اگر این حس‌ها به درستی کار نکنند، ممکن است یادگیری تحت تأثیر قرار گیرد.
بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در خواندن مشکل دارند، در حالی که برخی دیگر در درک مفاهیم ریاضی و اعداد، و برخی نیز در نوشتن با چالش‌هایی مواجه‌اند.
علاوه بر این، برخی از این کودکان ممکن است با اختلالات حرکتی، هماهنگی و حتی مشکلات شنوایی و بینایی نیز روبرو باشند.
۶. اختلال یادگیری غیر کلامی
اختلال یادگیری غیرکلامی به اختلالاتی اشاره دارد که بر فعالیت‌هایی تأثیر می‌گذارند که شامل کلمات یا گفتار نمی‌شوند. این اختلالات می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند حل مسئله، وظایف بصری-فضایی و شناخت نشانه‌های اجتماعی بروز پیدا کنند.
اگرچه DSM-5-TR به طور رسمی اختلالات یادگیری غیرکلامی را به عنوان یک نوع خاص از اختلال یادگیری شناسایی نمی‌کند، تحقیقات نشان می‌دهد که حدود ۵ درصد از افرادی که با اختلال یادگیری دست و پنجه نرم می‌کنند، با مشکلات شناختی و تحصیلی مرتبط با این نوع اختلالات نیز مواجه‌اند.
اختلالات یادگیری غیرکلامی می‌توانند بر جوانب مختلفی از زندگی فرد تأثیر بگذارند. این اختلالات ممکن است توانایی‌های اجتماعی فرد را به‌ویژه در استفاده از زبان اجتماعی یا درک حالات چهره و زبان بدن تحت تأثیر قرار دهند.
همچنین، عملکرد اجرایی، مانند برنامه‌ریزی، سازماندهی و تنظیم عواطف، ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. علاوه بر این، آگاهی بصری-فضایی نیز می‌تواند با چالش‌هایی مواجه شود که منجر به مشکلات در هماهنگی می‌شود. در نهایت، مهارت‌های ریاضی، به ویژه در زمینه‌های پیشرفته‌تر، نیز ممکن است دچار اختلال شوند.
اختلالات یادگیری چقدر رایج است؟
همان طور که در مطالب بالا به اختلال یادگیری چیست؟ اشاره کرده‌ایم، اختلال یادگیری یکی از مشکلات رایج در جامعه است. طبق برآوردهای محققان، حدود ۱۰ درصد از مردم در ایالات متحده در طول زندگی خود به نوعی اختلال یادگیری (LD) مبتلا می‌شوند.
این به این معناست که از هر ۱۰ نفر، یک نفر ممکن است در مقطعی از زندگی خود با این مشکل مواجه شود. به طور خاص، در سطح جهانی، تخمین زده می‌شود که حدود ۵ درصد از کودکان در سن مدرسه دارای اختلال یادگیری هستند.
این آمار نشان می‌دهد که این اختلالات می‌توانند بر بسیاری از کودکان تأثیر بگذارند و در فرآیند یادگیری آنها مشکلاتی ایجاد کنند.
از بین انواع مختلف اختلالات یادگیری، نارساخوانی (دیسلکسیا) شایع‌ترین نوع است. تحقیقات نشان می‌دهد که نارساخوانی تقریباً ۸۰ درصد از موارد اختلال یادگیری را شامل می‌شود.
این بدان معناست که بیشتر افرادی که به اختلال یادگیری مبتلا هستند، با مشکلاتی در خواندن و درک متن مواجه‌اند.
نارساخوانی می‌تواند بر روی توانایی‌های تحصیلی و اجتماعی افراد تأثیر بگذارد و به همین دلیل، شناسایی زودهنگام و مداخلات مناسب بسیار مهم است. اختلالات یادگیری نه تنها بر تحصیل بلکه بر اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی افراد نیز تأثیر می‌گذارند.
علائم اختلالات یادگیری چیست؟
نشانه اصلی هر نوع اختلال یادگیری زمانی مشخص می‌شود که بین پتانسیل تحصیلی کودک و عملکرد واقعی او تفاوت وجود دارد.
در واقع، اگر کودک توانایی‌های زیادی داشته باشد اما در یادگیری یا انجام تکالیف با مشکل مواجه شود، این می‌تواند نشانه‌ای از اختلال یادگیری باشد.
علائم اختلالات یادگیری ممکن است از سنین پایین قابل مشاهده باشند، اما والدین و معلمان اغلب نمی‌توانند اختلالات خفیف تا متوسط را تا زمان ورود کودک به مدرسه (سن ۵ سال و بالاتر) تشخیص دهند. در این زمان است که چالش‌های مربوط به تکالیف مدرسه بروز می‌کند و حتی اختلالات شدیدتر ممکن است تا زمانی که کودک به مدرسه نرود، قابل شناسایی نباشند.
هر نوع اختلال یادگیری علائم خاص خود را دارد، اما به‌طور کلی، برخی از علائم شایع شامل موارد زیر است:
- شناسایی حروف، اعداد، رنگ‌ها و نمادهای ریاضی
- شمارش
- گسترش دایره لغات
- درک قافیه
- صدا دادن کلمات هنگام خواندن
- سازماندهی، شروع و تکمیل تکالیف
- ساماندهی افکار برای بیان آنچه می‌خواهند بگویند
- مشکلات در حافظه کوتاه‌مدت یا بلندمدت
- نگه‌داشتن مداد به شیوه صحیح
- خوانایی دست‌خط
- بازگویی داستان به ترتیب درست
- ماندن بر سر کار
- دنبال کردن دستورالعمل‌ها
- مشکلات هماهنگی
- درک مفهوم، انتزاع، استدلال و سازماندهی اطلاعات برای حل مسئله
این موارد تنها چند نمونه از علائم اختلال یادگیری هستند و برای تشخیص دقیق نیاز به ارزیابی یک متخصص وجود دارد.
کودک شما ممکن است چندین علامت از اختلال یادگیری را نشان دهد یا فقط به برخی از آنها دچار باشد. همچنین، امکان دارد کودک به بیش از یک نوع اختلال یادگیری مبتلا باشد.
علائم رفتاری اختلال یادگیری چیست؟
اختلالات یادگیری می‌توانند بر عزت نفس و احساس کودک نسبت به مدرسه تأثیر بگذارند. آنها ممکن است از این که عملکردشان با همسالان خود همخوانی ندارد، احساس ناامیدی کنند. برخی از رفتارهایی که ممکن است نشان‌دهنده وجود اختلال یادگیری باشند عبارتند از:
- تمایل نداشتن به رفتن به مدرسه
- عدم تمایل به خواندن با صدای بلند یا انجام مسائل ریاضی در حضور همکلاسی‌ها
- شکایت از معلمان یا سرزنش آنها برای نمرات پایین
- نخواستن نشان دادن تکالیف به والدین یا مراقبان
- پرهیز از انجام تکالیف
- “بازی کردن” در مدرسه یا محیط‌های اجتماعی
- نوسانات خلقی، کج‌خلقی یا رفتارهای نافرمانی
- گفتن جملات انتقادی از خود، مانند «من احمق هستم»
اگر فرزند شما با این مشکلات مواجه است، مهم است که با او صحبت کنید و به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. این اقدام می‌تواند به او در مدیریت مشکلاتش و بهبود عملکرد تحصیلی‌اش کمک کند.
علت اختلال یادگیری چیست؟ چه چیزی باعث این اختلال می شود؟
محققان هنوز در حال بررسی بسیاری از جوانب اختلالات یادگیری و علل آنها هستند. در حال حاضر، به نظر می‌رسد که این اختلالات ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی هستند. نکته مهم این است که اختلالات یادگیری ناشی از مشکلات حسی فیزیکی مانند کم‌بینی یا کم‌شنوایی نیستند.
برخی از عوامل خطر که ممکن است باعث اختلالات یادگیری شوند، شامل موارد زیر هستند:
- وجود سابقه خانوادگی اختلالات یادگیری
- زایمان زودرس
- مواجهه جنین در معرض الکل یا مواد مخدر
- تاخیر در رشد گفتار و زبان
- سوء تغذیه
- مواجهه با مواد سمی محیطی مانند سرب:
- تجارب نامطلوب دوران کودکی، که به عنوان ACEs شناخته می‌شود
- آسیب مغزی تروماتیک
اختلالات یادگیری معمولاً با سایر اختلالات نیز همراه هستند، از جمله:
- اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
- اضطراب
- اختلال دوقطبی
- افسردگی
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD)
برخی از مطالعات نشان می‌دهند که بین ۲۰٪ تا ۷۰٪ از کودکان مبتلا به اختلالات روان‌پزشکی نیز دچار اختلالات یادگیری هستند.
اگر فکر می‌کنید فرزند شما ممکن است اختلال یادگیری داشته باشد، بهتر است از طریق سیستم مدرسه او درخواست آزمایش کنید.
مدارس موظفند کودکانی که مشکوک به داشتن ناتوانی‌هایی هستند که بر یادگیری یا عملکرد آموزشی آنها تأثیر می‌گذارد، از سن ۳ تا ۲۱ سالگی را ارزیابی کنند.
این اقدام می‌تواند به شناسایی مشکلات و ارائه کمک‌های لازم برای بهبود وضعیت تحصیلی فرزندتان کمک کند.
اختلالات یادگیری چگونه تشخیص داده می شود؟
مراقبان و معلمان معمولاً زمانی که کودک در مدرسه به مشکلاتی برمی‌خورد، به ناتوانی‌های یادگیری مشکوک می‌شوند.
برای تأیید این مشکلات، فرزند شما باید ارزیابی‌ها و آزمون‌های خاصی را انجام دهد تا یک متخصص بتواند تشخیص دقیقی ارائه کند. در این فرایند، پزشک متخصص اطفال و روانشناس مدرسه یا روانشناس کودک نقش مهمی خواهند داشت.
لازم به ذکر است که فقط یک روانشناس می‌تواند اختلال یادگیری را تشخیص دهد. ممکن است مدرسه فرزند شما ناتوانی یادگیری را شناسایی کند و بر اساس آن اقدامات لازم را برای ارزیابی و تدوین یک برنامه آموزشی مناسب انجام دهد.
روند تشخیص روانشناختی و شناسایی قانونی طبق قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA) کمی متفاوت است، اما معمولاً شامل چند مرحله زیر می‌باشد:
- مشاهدات: معلمان رفتار و عملکرد کودک را در کلاس بررسی می‌کنند.
- مصاحبه‌ها: گفتگو با والدین و معلمان به جمع‌آوری اطلاعات بیشتر کمک می‌کند.
- ارزیابی‌ها: شامل انجام تست‌های مختلف برای سنجش مهارت‌ها و توانایی‌های کودک است.
- سابقه پزشکی و خانوادگی: اطلاعات درباره تاریخچه پزشکی و خانوادگی کودک بررسی می‌شود.
- گزارش‌های مدرسه: اطلاعاتی از سوابق تحصیلی کودک جمع‌آوری می‌شود.
در این فرآیند، شما با پرسنل مدرسه و متخصصان آموزشی فرزندتان همکاری نزدیکی خواهید داشت.
انواع ارزیابی برای اختلال یادگیری چیست؟
برای تشخیص ناتوانی‌های یادگیری، انواع ارزیابی‌های متفاوتی انجام می‌شود که هر کدام از روش‌های خاصی استفاده می‌کنند. این ارزیابی‌ها شامل موارد زیر هستند:
- ارزیابی پزشکی: در ابتدا، متخصص اطفال یک معاینه فیزیکی و عصبی انجام می‌دهد تا مطمئن شود که چالش‌های یادگیری کودک شما ناشی از یک بیماری زمینه‌ای نیست. ممکن است آزمایش‌های خاصی مانند آزمایش خون یا تصویربرداری نیز توصیه شود.
- ارزیابی آموزشی و عملکرد: معلمان فرزند شما رفتار او را در کلاس درس مشاهده می‌کنند و عملکرد تحصیلی او را ارزیابی می‌کنند. این ارزیابی شامل بررسی مهارت‌های خواندن، نوشتن و ریاضی کودک نسبت به سطح کلاس است.
- ارزیابی شناختی: این ارزیابی معمولاً شامل آزمون هوش کلامی و غیرکلامی (IQ) است. برای این منظور، فرزند شما به روانشناس مدرسه یا روانشناس کودک مراجعه خواهد کرد. آنها همچنین ممکن است شیوه‌های پردازش اطلاعات کودک را بررسی کنند، مثلاً اینکه آیا او اطلاعات را بهتر به صورت دیداری یا شنیداری دریافت می‌کند.
- ارزیابی روانشناختی: این ارزیابی به شناسایی مشکلاتی مانند ADHD، اختلال نافرمانی مقابله‌ای، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مسائل مربوط به اعتماد به نفس کمک می‌کند. این اختلالات معمولاً با ناتوانی‌های یادگیری همراه هستند، اما با آنها متفاوت‌اند. روانشناس کودک نگرش فرزند شما نسبت به مدرسه، سطح انگیزه، روابط با همسالان و اعتماد به نفس او را ارزیابی می‌کند.
- ارزیابی عصب‌روان‌شناختی: این آزمایش تأثیر شرایط مغزی بر رفتار و مهارت‌های شناختی کودک شما را بررسی می‌کند و چگونگی استفاده کودک از مغز خود را ارزیابی می‌کند. این ارزیابی توسط یک عصب‌روان‌شناس انجام می‌شود و به‌ویژه برای کودکانی که دارای آسیب‌های شناخته‌شده در سیستم عصبی مرکزی هستند، مفید است.
این ارزیابی می‌تواند به نقشه‌برداری از مناطقی از مغز کمک کند که با نقاط قوت و ضعف یادگیری خاص ارتباط دارد.
آیا می‌توان از اختلالات یادگیری جلوگیری کرد؟
اختلال یادگیری قابل پیشگیری نیستند، اما معمولاً می‌توان آنها را با استفاده از استراتژی‌های مختلف مدیریت کرد. اگر فرزند شما از مداخله زودهنگام بهره‌مند شود، می‌تواند تأثیر مثبت زیادی بر وضعیت یادگیری‌اش داشته باشد. در این راستا، شما باید:
- در صورتی که علائم اولیه ناتوانی در یادگیری را مشاهده کردید، با یک متخصص بهداشت و درمان مشورت کنید.
- برای ایجاد یک برنامه آموزشی فردی (IEP) با مدرسه فرزندتان همکاری نمایید.
اگر فرزندم ناتوانی یادگیری داشته باشد، چه انتظاراتی باید داشته باشم؟
با اینکه ناتوانی‌های یادگیری به معنای محدودیت در یادگیری نیستند، کودکان می‌توانند یاد بگیرند که مهارت‌های خود را بهبود ببخشند و با چالش‌ها روبرو شوند.
کودکانی که به موقع تشخیص و مداخلات لازم را دریافت می‌کنند، می‌توانند تصویر مثبتی از خود داشته باشند و بر مشکلات خود غلبه کنند.
این کودکان ممکن است بر روی نقاط قوت خود که با ناتوانی‌های یادگیری همراه است، کار کنند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به نارساخوانی معمولاً خلاقیت خاصی از خود نشان می‌دهند. کودکان دارای ناتوانی‌های یادگیری می‌توانند رشد کنند و به بزرگسالانی سازنده و موفق تبدیل شوند.
عوارض اختلال یادگیری چیست؟
اگر فرزند شما دچار ناتوانی یادگیری باشد، ممکن است با مشکلاتی در عزت نفس مواجه شود یا احساس کند که هوش کمتری دارد. همچنین، این کودکان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی قرار دارند.
حمایت مثبت از سوی والدین، معلمان و دوستان می‌تواند به فرزند شما کمک کند تا بر این چالش‌ها غلبه کند. اما در صورت نیاز، از مراجعه به یک متخصص سلامت روان نیز نترسید.
مدت زمان اختلال یادگیری چقدر است؟
ناتوانی‌های یادگیری معمولاً مادام‌العمر هستند. به این معنی که بزرگسالان نیز ممکن است از ناتوانی‌های یادگیری رنج ببرند. اگرچه این تشخیص‌ها غالباً در کودکی صادر می‌شوند، اما برخی افراد ممکن است تا بزرگسالی متوجه ناتوانی یادگیری خود نشوند. حتما مراقب سلامت روان خود باشید و برای حمایت به عزیزان خود تکیه کنید.
چگونه می‌توانم به فرزندم که اختلال یادگیری دارد کمک کنم؟
مهم است که فرزند شما از حمایت‌های لازم برای مدیریت ناتوانی یادگیری خود برخوردار باشد. برای این منظور، می‌توانید اقداماتی انجام دهید که به شرح زیر است:
- نظارت بر پیشرفت: پیشرفت فرزندتان را تحت نظر داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که در راستای اهداف مشخص‌شده در برنامه آموزشی فردی (IEP) خود پیشرفت می‌کند. اگر احساس می‌کنید که IEP فعلی به او کمکی نمی‌کند، با مدیران مدرسه صحبت کنید.
- تقویت ارتباطات: ارتباط بین متخصصان خارجی، کادر آموزشی مدرسه و پزشک اطفال فرزندتان را تقویت کنید تا همه به یکدیگر در مورد وضعیت او اطلاع داشته باشند و همسو عمل کنند.
- ایجاد محیط حمایت‌گر: در خانه فضایی تشویقی و حمایتی فراهم کنید تا فرزندتان احساس آرامش و اعتماد به نفس کند.
- مراجعه به متخصص: اگر ناتوانی یادگیری فرزندتان موجب ناراحتی یا نگرانی‌های رفتاری او شده است، او را به یک متخصص سلامت روان معرفی کنید تا مشاوره و راهنمایی لازم را دریافت کند.
- مراقبت از خود: حمایت از فرزندتان می‌تواند خسته‌کننده باشد. به یاد داشته باشید که مراقبت از سلامت روان خود نیز بسیار مهم است. از عزیزان خود برای حمایت عاطفی کمک بگیرید و زمان‌هایی را برای استراحت و تجدید قوا در نظر بگیرید.
سخن پایانی
شما همیشه بهترین‌ها را برای فرزندتان می‌خواهید و به همین دلیل، دیدن سختی‌هایی که او در مدرسه می‌کشد، می‌تواند احساسات سختی را به همراه داشته باشد. مهم است که بدانید ناتوانی‌های یادگیری یک موضوع نسبتاً رایج هستند و بسیاری از کودکان با این چالش‌ها مواجه می‌شوند.
خوشبختانه، راه‌حل‌ها و مداخلات متعددی برای کمک به فرزندتان وجود دارد که می‌تواند نیازهای خاص او را برطرف کند. به‌علاوه، شما در این مسیر تنها نخواهید بود؛ تیم مدرسه، روانشناس و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی فرزندتان در هر مرحله از این فرآیند در کنار شما خواهند بود. آنها می‌توانند با ارائه مشاوره و راهنمایی‌های لازم، شما را در درک بهتر چالش‌های یادگیری فرزندتان یاری کنند.
به یاد داشته باشید که با همکاری و ارتباط مؤثر با این افراد، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مشکلاتش غلبه کند و توانایی‌های خود را بهبود بخشد. این حمایت‌ها می‌تواند به او کمک کند تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشد و در محیط مدرسه موفق‌تر عمل کند.
منبع: clevelandclinic