آیا تا به حال احساس کرده‌اید که رابطه عجیبی با غذا دارید؟ همه ما غذا می‌خوریم. غذا برای ما انرژی، رشد و لذت فراهم می‌کند. اما برای برخی افراد، غذا به ابزاری برای کنترل احساسات، کاهش استرس یا حتی مجازات خود تبدیل می‌شود.
اینجاست که اختلال خوردن وارد صحنه می‌شوند. اختلالات خوردن، طیف گسترده‌ای از بیماری‌های روانی هستند که با رفتارهای نابهنجار در رابطه با غذا خوردن مشخص می‌شوند. از بی اشتهایی عصبی که با ترس شدید از چاق شدن همراه است تا پرخوری عصبی که با احساس از دست دادن کنترل بر خوردن مشخص می‌شود، هر کدام داستانی متفاوت دارند.
مهم است بدانیم که اختلال خوردن فقط یک انتخاب نیستند، بلکه بیماری‌های پیچیده‌ای هستند که نیاز به درمان تخصصی دارند.
با شناخت بیشتر این اختلالات، می‌توانیم به افراد مبتلا کمک کنیم تا از این چالش بزرگ عبور کنند و به زندگی سالم و شاد بازگردند. در ادامه مطلب از کلینیک روانشناسی و مشاوره جوانه، به بررسی انواع اختلال خوردن و علائم آنها خواهیم پرداخت.
برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله اختلال خوردن چیست؟ مراجعه کنید.
انواع اختلال خوردن چیست؟
اگرچه اصطلاح “خوردن” در نام این اختلالات وجود دارد، اما انواع اختلال خوردن تنها به موضوع غذا محدود نمی‌شوند. این اختلالات شرایط پیچیده‌ای در زمینه سلامت روان هستند که معمولاً نیاز به مداخله تخصصی از سوی پزشکان و روان‌شناسان دارند تا بهبود یابند.
در ادامه، به شش مورد از شایع‌ترین اختلال خوردن و علائم آنها اشاره خواهیم کرد.
۱. بی‌اشتهایی عصبی
بی‌اشتهایی عصبی یک اختلال غذایی است که معمولاً با نشانه‌های زیر همراه است:
- محدود کردن شدید کالری: افراد ممکن است به شدت مصرف کالری خود را کاهش دهند و از برخی غذاها پرهیز کنند.
- ترس از افزایش وزن: این افراد معمولاً از چاق شدن بسیار می‌ترسند.
- تصویر تحریف‌شده از بدن: آنها ممکن است خود را چاق‌تر از آنچه که هستند ببینند.
مهم است بدانید که وزن افراد نمی‌تواند به‌تنهایی نشانه‌ای از وجود انواع اختلال خوردن باشد. به عنوان مثال، در بی‌اشتهایی آتیپیک، ممکن است فردی که وزنش به طور قابل توجهی کم شده، هنوز هم از نظر پزشکی کم‌وزن محسوب نشود.
بی‌اشتهایی عصبی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:
- نوع محدود کننده: افراد در این نوع تنها از طریق رژیم غذایی، روزه‌داری یا ورزش بیش از حد وزن خود را کاهش می‌دهند.
- نوع پرخوری و پاکسازی: این افراد ممکن است به مقدار زیادی غذا بخورند و سپس با استفراغ، استفاده از ملین‌ها یا ورزش کردن، سعی کنند وزن خود را کم کنند.
افراد مبتلا به بی‌اشتهایی اغلب افکار وسواسی درباره غذا دارند. برخی ممکن است به جمع‌آوری دستور غذاها بپردازند یا غذا را ذخیره کنند. آنها معمولاً در خوردن در جمع مشکلاتی دارند و تمایل دارند کنترل زیادی بر محیط اطراف خود داشته باشند.
با گذشت زمان، افرادی که با بی‌اشتهایی زندگی می‌کنند ممکن است دچار مشکلاتی مانند شکنندگی مو و ناخن‌ها، نازک شدن استخوان‌ها و ناباروری شوند. در موارد شدید، بی‌اشتهایی می‌تواند به نارسایی قلبی، مغزی یا چند عضوی و حتی مرگ منجر شود.
۲. پرخوری عصبی
افرادی که به پرخوری عصبی یا بولیمیا مبتلا هستند، معمولاً در زمان‌های کوتاهی مقادیر زیادی غذا می‌خورند.
این دوره‌های پرخوری معمولاً تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که فرد احساس پر بودن دردناکی کند. در حین پرخوری، این افراد ممکن است احساس کنند که نمی‌توانند دست از خوردن بردارند یا میزان غذایی که می‌خورند را کنترل کنند.
پرخوری می‌تواند شامل هر نوع غذایی باشد، اما معمولاً با غذاهایی که فرد معمولاً از آنها پرهیز می‌کند، اتفاق می‌افتد. بعد از این دوره، افراد مبتلا به بولیمیا سعی می‌کنند با روش‌هایی مانند استفراغ، روزه‌داری یا مصرف ملین‌ها، کالری مصرف‌شده را جبران کنند و ناراحتی خود را کاهش دهند.
رفتارهای پاکسازی رایج در انواع اختلال خوردن شامل موارد زیر است:
- استفراغ اجباری
- روزه گرفتن
- استفاده از ملین‌ها
- استفاده از دیورتیک‌ها
- استفاده از تنقیه
- ورزش بیش از حد
علائم بولیمیا ممکن است شبیه به علائم پرخوری یا پاکسازی در بی‌اشتهایی عصبی باشد.
عوارض جانبی بولیمیا شامل موارد زیر است:
- گلو درد و التهاب
- تورم غدد بزاقی
- فرسایش مینای دندان
- پوسیدگی دندان
- رفلاکس اسید
- تحریک روده
- کم آبی بدن
در موارد شدید، پرخوری عصبی می‌تواند باعث عدم تعادل در سطوح الکترولیت‌ها مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم شود که این وضعیت می‌تواند منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی شود.
۳. اختلال پرخوری (BED)
یکی از انواع اختلال خوردن اختلال پرخوری یا BED است که به معنای خوردن مقادیر زیادی غذا به سرعت و مخفیانه است، حتی زمانی که فرد احساس گرسنگی ندارد. در این حالت، افراد تا حدی سیر می‌شوند که ناراحت‌کننده است. بعد از این رفتار، ممکن است احساساتی مانند شرم، انزجار یا گناه به سراغشان بیاید.
افراد مبتلا به اختلال پرخوری علائمی مشابه با کسانی که پرخوری عصبی دارند، نشان می‌دهند. این علائم شامل خوردن مقدار زیادی غذا در زمان‌های کوتاه و احساس عدم کنترل در حین پرخوری است.
در اختلال پرخوری، افراد به کاهش کالری خود نمی‌پردازند و از اقداماتی مانند استفراغ کردن یا ورزش کردن به شدت پس از خوردن زیاد خودداری می‌کنند.
همچنین، افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است بیشتر از غذاهای فراوری‌شده استفاده کنند تا غذاهای سالم و کامل این موضوع می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را در افراد مبتلا به این نوع اختلال خوردن افزایش دهد.
۴. پیکا
پیکا یک اختلال است که در آن افراد چیزهایی را می‌خورند که به عنوان غذا محسوب نمی‌شوند و هیچ ارزش غذایی ندارند. این موارد می‌تواند شامل چیزهایی مانند:
- یخ
- خاک
- گچ
- صابون
- کاغذ
- مو
- پارچه
- پشم
- سنگریزه
- شوینده‌های لباسشویی
- نشاسته ذرت
برای اینکه یک فرد به پیکا مبتلا شناخته شود، خوردن این مواد غیر غذایی نباید بخشی از فرهنگ یا مذهب او باشد.
پیکا بیشتر در افرادی دیده می‌شود که با شرایطی روبه‌رو هستند که بر عملکرد روزانه آنها تأثیر می‌گذارد، مانند:
- ناتوانی‌های ذهنی
- شرایط عصبی رشدی، مثل اختلال طیف اوتیسم
- شرایط سلامت روان، مانند اسکیزوفرنی
افراد مبتلا به پیکا ممکن است در معرض خطرات زیر باشند:
- مسمومیت
- عفونت‌ها
- آسیب‌های روده‌ای
- کمبودهای تغذیه‌ای
بسته به موادی که مصرف می‌شود، پیکا می‌تواند حتی کشنده باشد.
۵. اختلال نشخوار
اختلال نشخوار یکی از انواع اختلال خوردن است و یک مشکل غذایی است که در آن فرد غذایی را که قبلاً جویده و بلعیده است، دوباره از دهان خود بیرون می‌آورد، آن را دوباره می‌جود و سپس یا دوباره می‌بلعد یا تف می‌کند. این رفتار معمولاً در عرض ۳۰ دقیقه پس از غذا خوردن اتفاق می‌افتد.
این اختلال بیشتر در نوزادان دیده می‌شود و معمولاً در سنین بین ۳ تا ۱۲ ماهگی رخ می‌دهد. در بسیاری از موارد، این مشکل به طور خودبه‌خود و بدون نیاز به درمان برطرف می‌شود. اما در کودکانی که این اختلال ادامه پیدا می‌کند، یا در بزرگسالانی که به آن مبتلا می‌شوند، درمان می‌تواند به آنها کمک کند تا این رفتار را کنار بگذارند.
اگر در نوزادان این اختلال درمان نشود، می‌تواند به مشکلات جدی‌تری منجر شود. از جمله این مشکلات، کاهش وزن و سوء تغذیه شدید است که می‌تواند به خطرات جدی برای سلامتی کودک منجر شود و حتی در موارد شدید، کشنده باشد.
بزرگسالان مبتلا به اختلال نشخوار ممکن است به دلیل احساس شرم یا ترس از قضاوت دیگران، مقدار غذایی را که در مکان‌های عمومی می‌خورند، محدود کنند.
این می‌تواند تأثیر منفی بر کیفیت زندگی آنها بگذارد و روابط اجتماعی‌شان را تحت‌الشعاع قرار دهد. به همین دلیل، شناسایی و درمان این اختلال بسیار مهم است تا افراد بتوانند به طور سالم و طبیعی غذا بخورند و از زندگی خود لذت ببرند.
۶. اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی/محدودکننده (ARFID)
اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی یا محدودکننده (ARFID) به حالتی اطلاق می‌شود که افراد نسبت به غذا خوردن علاقه‌ای ندارند و ممکن است از بوها، طعم‌ها، رنگ‌ها، بافت‌ها یا دماهای خاص غذاها بیزار باشند.
شایع‌ترین علائم ARFID عبارتند از:
- اجتناب از غذاها: افراد مبتلا به این اختلال معمولاً از انواع خاصی از غذاها دوری می‌کنند، که این کار می‌تواند باعث شود کالری یا مواد مغذی کافی دریافت نکنند.
- مشکلات در موقعیت‌های اجتماعی: عادات غذایی این افراد می‌تواند بر فعالیت‌های اجتماعی آنها تأثیر بگذارد. مثلاً ممکن است نتوانند با دیگران غذا بخورند یا در جمع‌های دوستانه شرکت کنند.
- کاهش وزن یا رشد ضعیف: این اختلال می‌تواند به کاهش وزن منجر شود یا در کودکان باعث رشد ضعیف نسبت به سن و قد آنها شود.
- کمبود مواد مغذی: افراد مبتلا ممکن است نیاز به مکمل‌های غذایی داشته باشند یا از تغذیه لوله‌ای استفاده کنند تا کمبودهای غذایی خود را جبران کنند.
اختلال ARFID فراتر از رفتارهای معمولی مانند بدغذایی در کودکان نوپا یا کاهش اشتها در افراد بزرگسال است.
همچنین، اجتناب یا محدودیت در غذا خوردن به دلیل نداشتن دسترسی به غذا یا بر اساس ملاحظات مذهبی یا فرهنگی در این اختلال در نظر گرفته نمی‌شود. این موضوع باعث می‌شود ARFID به‌عنوان یک مشکل جدی‌تر شناخته شود که نیاز به توجه و درمان دارد.
سایر انواع اختلال خوردن
علاوه بر شش مورد از انواع اختلال خوردن اصلی که به آنها اشاره شد، چند اختلال دیگر وجود دارد که کمتر شناخته‌شده و رایج‌ترند. این اختلالات به‌ویژه در جامعه نادیده گرفته می‌شوند و ممکن است عواقب جدی برای سلامتی افراد داشته باشند. در ادامه، دو مورد از این اختلالات به طور مفصل‌تر توضیح داده می‌شود:
۱. اختلال پاکسازی
اختلال پاکسازی به حالتی اطلاق می‌شود که در آن افراد برای کنترل وزن یا شکل بدن خود از روش‌هایی استفاده می‌کنند که معمولاً شامل استفراغ، مصرف ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا ورزش بیش از حد است. این افراد ممکن است بر اثر احساس گناه یا اضطراب از خوردن غذا، به این رفتارها روی آورند.
ویژگی‌های اصلی اختلال پاکسازی عبارتند از:
- عدم پرخوری: برخلاف اختلالات دیگر مانند بولیمیا، افراد مبتلا به اختلال پاکسازی به طور معمول دچار پرخوری نمی‌شوند و ممکن است مقدار معقولی غذا بخورند، اما پس از آن به‌منظور جلوگیری از افزایش وزن یا احساس گناه به روش‌های پاکسازی متوسل می‌شوند.
- احساس کنترل: این افراد ممکن است از این روش‌ها به عنوان راهی برای کنترل وزن یا احساس تسلط بر وضعیت خود استفاده کنند.
- عوارض جسمی: استفاده مکرر از استفراغ یا ملین‌ها می‌تواند به عوارض جدی مانند اختلالات الکترولیتی، آسیب به معده و مری، و مشکلات کلیوی منجر شود.
- ابعاد عاطفی: افراد مبتلا به اختلال پاکسازی معمولاً با احساسات شدید گناه، شرم و اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنند که می‌تواند بر روابط اجتماعی و کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد.
۲. سندرم شب‌خوری
سندرم شب‌خوری یک اختلال غذایی است که در آن افراد در ساعات شب، به‌ویژه پس از بیدار شدن از خواب، به طور غیر قابل کنترلی غذا می‌خورند. این مشکل می‌تواند به‌ویژه در افرادی که دچار اختلال خواب هستند یا مشکلات عاطفی و روانی دارند، شایع‌تر باشد.
ویژگی‌های اصلی سندرم شب‌خوری عبارتند از:
- خوردن در شب: افراد مبتلا به این سندرم معمولاً در نیمه‌شب یا در ساعات پایانی شب به طور ناگهانی از خواب بیدار می‌شوند و شروع به خوردن می‌کنند. این غذا خوردن ممکن است شامل مصرف مقادیر زیاد غذا باشد که می‌تواند شامل تنقلات، شیرینی‌جات و غذاهای با کالری بالا باشد.
- عدم کنترل: افراد مبتلا احساس می‌کنند نمی‌توانند بر خوردن خود کنترل داشته باشند و این موضوع می‌تواند منجر به احساس شرم و گناه شود.
- عوارض بهداشتی: این اختلال می‌تواند به افزایش وزن، مشکلات گوارشی و اختلالات خواب منجر شود. همچنین، این افراد ممکن است در طول روز احساس خستگی و خواب‌آلودگی بیشتری داشته باشند.
- پیوند با اختلالات روانی: سندرم شب‌خوری ممکن است با مشکلات روانی مانند افسردگی یا اضطراب مرتبط باشد و در برخی موارد، درمان این مشکلات روانی می‌تواند به بهبود رفتارهای غذایی کمک کند.
این اختلالات، به‌ویژه اگر بدون درمان باقی بمانند، می‌توانند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی فرد بگذارند. شناسایی و درمان به موقع این اختلالات می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کند.
علائم و نشانه‌های انواع اختلال خوردن چیست؟
علائم اختلالات تغذیه‌ای بسته به نوع بیماری متفاوت است و هر یک از این انواع اختلال خوردن نشانه‌های خاصی دارند. با این حال، برخی از علائم مشترک میان اختلالات تغذیه‌ای وجود دارد که شناخت آنها برای تشخیص دقیق اهمیت دارد. در ادامه به بررسی علائم هر یک از این اختلالات خواهیم پرداخت.
۱. علائم بی‌اشتهایی عصبی
علائم بی‌اشتهایی عصبی شامل موارد زیر است:
- این افراد در مقایسه با هم‌سن و هم‌قدان خود، دارای وزن بسیار پایینی هستند.
- الگوهای غذایی آنها به شدت محدود است.
- با وجود کمبود وزن، از افزایش وزن ترس شدیدی دارند.
- به طور مداوم برای کاهش وزن تلاش می‌کنند.
- وزن و شکل بدن تأثیر قابل توجهی بر عزت‌نفس آنها دارد.
- آنها اغلب کمبود وزن خود را انکار می‌کنند.
۲. علائم پرخوری عصبی
علائم پرخوری عصبی شباهت زیادی به پرخوری دارند و روش‌های پاکسازی آنها مشابه با بی‌اشتهایی عصبی است. با این حال، بیماران مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی خود را حفظ کرده و دچار کاهش وزن شدید نمی‌شوند.
برخی از علائم انواع اختلال خوردن پرخوری عصبی عبارتند از:
- دوره‌های مکرر پرخوری بدون هیچ کنترلی
- تکرار رفتارهای پاکسازی برای پیشگیری از افزایش وزن
- وابستگی عزت‌نفس به شکل بدن و وزن
- نگرانی از افزایش وزن حتی با وجود وزن طبیعی
پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی عصبی در واقع ریشه‌های روانی دارند. اگر شما هم علائم این انواع اختلال خوردن را دارید، بهتر است برای تشخیص و درمان به یک روانشناس مراجعه کنید. برای مشاوره حضوری، آنلاین یا تلفنی می‌توانید به کلینیک تخصصی جوانه مراجعه نمایید.
۳.اختلال پرخوری (BED)
اختلال پرخوری (BED) یکی از انواع اختلال خوردن است که با الگوهای مکرر پرخوری مشخص می‌شود و به دنبال آن احساس گناه و شرمندگی بروز می‌کند. علائم این اختلال عبارتند از:
علائم اختلال پرخوری (BED) عبارتند از:
- دوره‌های مکرر پرخوری
- احساس کنترل نداشتن بر خوردن
- پرخوری حتی وقتی که فرد گرسنه نیست
- احساس خجالت یا گناه بعد از پرخوری
- خوردن سریع و بی‌دقت
- عدم انجام رفتارهای پاکسازی (مانند استفراغ)
- اختلال در فعالیت‌های روزمره به دلیل پرخوری
- تغییرات وزن قابل توجه
- احساس پری یا ناراحتی بعد از خوردن زیاد
- ناتوانی در کاهش یا کنترل پرخوری
۴. علائم و نشانه‌های اختلال خوردن پیکا
علائم و نشانه‌های انواع اختلال خوردن پیکا عبارتند از:
- مصرف مکرر مواد غیر غذایی (مانند خاک، چسب، کاغذ، و…)
- تمایل به خوردن مواد غیر قابل هضم
- عدم توجه به خطرات بهداشتی ناشی از مصرف این مواد
- احساس لذت یا آرامش هنگام خوردن مواد غیر غذایی
- ادامه خوردن مواد غیر غذایی به مدت حداقل یک ماه
- مصرف این مواد به سنین بالاتر از دو سال
- اختلال در فعالیت‌های روزمره به دلیل این رفتار
- ممکن است همراه با دیگر اختلالات روانی یا رفتاری باشد
۵. علائم اختلال نشخوار
اختلال نشخوار به معنی تکرار نشخوار غذا و استفراغ آن به طور عمدی یا غیرعمدی است.
علائم و نشانه‌های اختلال نشخوار عبارتند از:
- تکرار نشخوار غذا
- استفراغ غذا بعد از نشخوار
- عدم وجود بیماری پزشکی دیگر که نشخوار را توجیه کند
- احساس کنترل نداشتن بر نشخوار
- تأثیر منفی بر وزن و وضعیت جسمی
- اختلال در عملکرد روزمره به دلیل نشخوار
- ممکن است همراه با دیگر اختلال خوردن باشد
۶. علائم اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی/محدودکننده (ARFID)
این اختلال به عدم علاقه به غذا، اجتناب از برخی غذاها و محدود کردن انتخاب‌های غذایی اشاره دارد.
علائم و نشانه‌های اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی/محدودکننده (ARFID) عبارتند از:
- عدم تمایل به خوردن انواع خاصی از غذاها
- محدود کردن شدید انتخاب‌های غذایی
- کاهش وزن یا عدم افزایش وزن مناسب
- تأثیر منفی بر رشد و نمو در کودکان
- احساس ناراحتی یا ترس از خوردن غذاهای جدید
- پرهیز از غذاها به دلیل بافت، رنگ یا بو
- اختلال در عملکرد اجتماعی به دلیل مشکلات غذایی
- عدم علاقه به غذاهای مورد پسند دیگران
۷. علائم و نشانه‌های سندروم خوردن شبانه
به الگوی نادرست غذایی اشاره دارد که با مصرف غذا در ساعات شب و مشکلات خواب همراه است.
علائم اصلی این انواع اختلال خوردن سندروم شبانه عبارت‌اند از:
- بی‌اشتهایی در صبح
- میل شدید به خوردن غذا بین شام و خواب
- بی‌خوابی چهار یا پنج شب در هفته
- نیاز به خوردن برای خوابیدن یا دوباره به خواب رفتن
- حالات افسرده که در عصر تشدید می‌شود
چه افرادی بیشتر در معرض اختلالات تغذیه‌ای هستند؟
افرادی که در معرض اختلالات تغذیه‌ای هستند معمولاً شامل گروه‌های خاصی می‌شوند که به دلایل مختلف به این مشکلات دچار می‌شوند.
این افراد ممکن است به علت فشارهای اجتماعی، فرهنگی یا روانی در تلاش برای رسیدن به استانداردهای خاصی از زیبایی یا کنترل وزن قرار گیرند.
همچنین، عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی نیز می‌تواند نقش مهمی در بروز این اختلالات ایفا کند. به‌علاوه، افرادی که دارای مشکلات روانی نظیر اضطراب یا افسردگی هستند، نیز بیشتر در معرض این اختلالات قرار دارند.
در نهایت، فعالیت‌های حرفه‌ای مانند ورزش‌های رقابتی یا مدلینگ نیز می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به انواع اختلال خوردن منجر شود.
افرادی که بیشتر در معرض اختلالات تغذیه‌ای هستند:
- زنان جوان: به‌ویژه در سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی
- افراد با تاریخچه خانوادگی: سابقه اختلالات تغذیه‌ای در خانواده
- افراد دارای مشکلات روانی: مانند اضطراب، افسردگی یا اختلالات شخصیتی
- ورزشکاران: به‌خصوص در رشته‌هایی که به لاغری و ظاهر بدن اهمیت می‌دهند
- افرادی با فشارهای اجتماعی یا فرهنگی: شامل مدل‌ها و افرادی که تحت تأثیر رسانه‌ها هستند.
چه زمانی باید به یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنم؟
اگر شما نشانه‌های زیر را دارید به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید:
- متوجه شوید که رابطه‌تان با غذا به شما آسیب می‌زند.
- توجه کنید که این رابطه ممکن است مانع انجام فعالیت‌های روزمره‌تان شود.
- درد قفسه سینه، تنگی نفس یا تپش قلب را تجربه کنید.
- به طور مکرر دچار سرگیجه یا غش شوید.
- از گلودرد شدید یا رفلاکس اسید رنج ببرید.
سؤالات متداول
پرخوری به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد در برخی مواقع به‌صورت مداوم و بیش از حد غذا می‌خورد و پس از آن احساس شرمندگی یا تنفر از خود پیدا می‌کند. این افراد معمولاً بدون به کار بردن روش‌های پاکسازی برای جبران کالری دریافتی خود اقدام نمی‌کنند و اغلب دچار اضافه وزن هستند. از طرف دیگر، پرخوری عصبی یک اختلال خاص است که در آن فرد پس از خوردن مقدار زیادی غذا، به سرعت تلاش می‌کند با استفاده از روش‌هایی مانند استفراغ یا ورزش سخت، کالری دریافتی را جبران کند. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولاً وزن طبیعی یا حتی وزن کمتری دارند.
اختلال بی‌اشتهایی به حالتی اشاره دارد که فرد به دلیل ترس از افزایش وزن، هیچ تمایلی به خوردن غذا ندارد و نسبت به انواع غذاها بی‌میل است. در حالی که فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی، به غذاها بی‌میل نیست، بلکه به دلیل ترس از اضافه وزن و نارضایتی از فرم بدن خود، مصرف غذا را محدود می‌کند و پس از خوردن غذا به وسیله روش‌های پاکسازی سعی می‌کند کالری دریافتی را کاهش دهد.
تمایل به خوردن گچ به اختلال پیکا مربوط می‌شود که در آن فرد به مصرف مواد غیرخوراکی علاقه‌مند است. یکی از مواد غیرخوراکی که بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال می‌خورند، گچ است.
بله افرادی که به اختلال پیکا یا پرخوری مبتلا هستند، ممکن است به خوردن یخ تمایل پیدا کنند. این افراد در واقع دچار هوس برای مصرف مواد غیرخوراکی می‌شوند و برای ارضای این هوس، یخ را می‌خورند.
بله افرادی که اختلال پیکا دارند ممکن است تمایل به خوردن خاک داشته باشند. این رفتار می‌تواند خطراتی مانند عفونت و آسیب به معده و روده را به همراه داشته باشد؛ بنابراین در صورت بروز این مشکل، باید به سرعت به پزشک مراجعه کرد و درمان لازم انجام شود.
اختلالات تغذیه‌ای می‌توانند افراد از هر سنی را تحت تأثیر قرار دهند. در میان این اختلالات، پرخوری و بی‌اشتهایی عصبی از رایج‌ترین انواع در جوامع مختلف به شمار می‌روند.
جمع بندی
انواع اختلال خوردن گروهی از شرایط روانی هستند که به رفتارهای نادرست و الگوهای غذایی غیرمعمول منجر می‌شوند.
این انواع اختلال خوردن شامل بی‌اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی/محدودکننده (ARFID)، نشخوار و پیکا می‌شوند.
هر یک از این اختلالات علائم خاص خود را دارند، اما همه آنها می‌توانند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی فرد داشته باشند.
عواملی مانند فشارهای اجتماعی، فرهنگی، ژنتیکی و روانی می‌توانند در بروز این اختلالات نقش داشته باشند. تشخیص و درمان به موقع این اختلالات بسیار مهم است تا از عواقب بلندمدت آنها جلوگیری شود.
منابع: