اختلال خوردن یا تغذیه‌ای مشکلات جدی سلامت جسم و روان هستند که باعث تغییرات شدید در رفتارهای غذایی فرد می‌شوند. برخلاف تصورات غلط رایج، این اختلالات می‌توانند افراد را در هر سن، جنسیت، نژاد و با هر نوع بدن تحت تأثیر قرار دهند.

برخی از این اختلالات، مثل بی‌اشتهایی عصبی، باعث کاهش شدید مصرف غذا و ترس از افزایش وزن می‌شوند. در پرخوری عصبی، افراد به مقدار زیاد غذا می‌خورند و سپس از روش‌های مختلف مثل ورزش زیاد یا پاکسازی سعی می‌کنند آن را جبران کنند.

همچنین، در اختلال پرخوری، فرد بدون اینکه گرسنه باشد یا در جمع باشد، حجم زیادی از غذا را می‌خورد و پس از آن احساس گناه می‌کند.

افرادی که برخی از علائم این اختلالات را دارند، اما معیارهای تشخیصی کامل را ندارند، ممکن است به عنوان اختلالات تغذیه‌ای خاص (OSFED) یا نامشخص (UFED) شناخته شوند.

انواع دیگری از اختلالات خوردن نیز وجود دارند که بیشتر به دلایل جسمی یا روانی رخ می‌دهند، مثل اختلال مصرف غذای محدودکننده اجتنابی (ARFID) که به دلیل بی‌میلی به غذا یا حساسیت‌های حسی رخ می‌دهد و معمولاً در کودکان بیشتر دیده می‌شود.

همچنین، پیکا باعث میل به خوردن مواد غیرخوراکی مانند خاک یا مو می‌شود و معمولاً در کودکان، افراد باردار یا کسانی که دچار کمبود تغذیه هستند دیده می‌شود.

اختلال نشخوار نیز شامل بازگرداندن غذای نیمه هضم شده و جویدن مجدد آن است که ممکن است به دنبال استرس یا بیماری‌های جسمی یا روانی ایجاد شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله انواع اختلال خوردن و علائم آن مراجعه کنید.